Hartenkreten

Missen wordt minder maar verdwijnen doet het niet

Ze zeggen dat het slijt, maar niet hoe snel dat gaat. Ze zeggen dat het went maar dat is wel zo achterhaald want iemand missen gaat nooit over, gaat nooit voorbij en blijft een schrijnend brandblaar voelende plek.
Ze zeggen dat er mee te leven valt en oh, dat ontken ik niet, maar iemand missen, verdwenen van de aarde, iemand waar je van hield (in dit geval haat ik verleden tijd) dat gevoel dat raak je niet kwijt.

Niet melodramatisch worden en oh, dat probeer ik ook, maar inmiddels slaat de weegschaal door van mensen die ik niet meer gewoon kan bellen, omdat ze er niet meer zijn, mensen die ik lief had, maar niet meer bereiken kan. Ze zijn er niet meer en weet je, ze komen niet terug, nooit meer. Dus is het gek dat ik een open-brandblaar-gevoel heb dat schrijnt?

Missen wordt niet minder, gemis eveneens, slijten doet het niet, alleen: zijn de scherpe kantjes wat zachter…maar: het blijft en het went niet!

Schrijver: An Terlouw, 25 september 2021