Alle inzendingen over gemis

...dat je voor het eerst machteloos was tegen mijn verdriet. onbegrensd. gemis.

Als je aan mij denkt... Denk dan aan mijn kleine tikstapjes naast de jouwe Denk aan hoe gebiologeerd ik je onderarm kon aaien Denk aan hoe graag ik mijn hand op je buik legde ‘s nachts Denk aan hoe zorgzaam ik je schouders epileerde Denk aan mijn veel te luide lach Denk aan ons synchroon...

'Ik mis je.' Slechts drie minuscule woordjes, waarmee ik haar een blik probeer te bieden op het slachtveld van emoties dat zich binnenin heeft achtergelaten. Een bijeenzetten van woorden dat nooit kan omvatten wat ik eigenlijk wil uitschreeuwen. Hoe verwoord je immers de leegte die je...

Het regende, zoals het vaker regende wanneer er een nieuw jaar was begonnen. Het regende en het was nacht in Amsterdam. Ik had mezelf middels mijn alter ego Bjarne gevonden in een heilzame tederheid, die mijn ziel verwarmde met een echo van liefde. Mijn laatste verhaal uit mijn verhalenserie over...

Ik luister naar de klassieke muziek zoals die hoorbaar was die ochtend toen we samen waren in de gesproken brief, van toen je nog leefde op het groene gras. De vogels in de bloesembomen laten dat heimwee-geluid weer horen. De prille lente doet dappere stappen om ons te overtuigen dat alles...

Hij kan het gemis zo mooi verwoorden, dat men er niets van wil missen.

...dat ik je niet beter heb leren kennen. Jouw gemis zou een stuk harder aankomen. Egoistisch.. Ik weet het. Maar had ik geweten hoe je was, dan had ik voor mezelf het recht gehad nu te mogen rouwen. Dan had ik jouw verlies kunnen delen met anderen, zoals ik nu hopeloos probeer. Ik leg me...

...meer beantwoord. De scherpte gaat eraf, maar het gemis blijft. Er zijn mensen die vinden dat er een tijd staat voor rouwen, maar nergens staat beschreven hoe lang je daar over mag doen. Sommige mensen zeggen: ‘Na een jaar moet het wel klaar zijn’. Natuurlijk moet je verder met je leven, maar...

...zo’n pijn, vervolgt ze. ‘De pijn van het gemis, weet u wel hoe dat voelt?’ Er biggelt een traan over haar wang, Sylvia’s blik staat verwijtend. Nu niets zeggen, alleen maar luisteren, denkt ze. Langzaam schudt ze haar hoofd. ‘Mijn man zit een jaar vast. Sylvia kijkt naar het...

Liefste zus, Ik heb een klein panorama aan mijn venster: een landschap met hoge dennenbomen dat als het ware een nieuwe zomer inluidt: ik heb de halve sikkel van de maan in de nacht boven mijn landschap. Ik heb de straten van mijn stad met de bonte, krioelende mensenmenigte, dag aan...

...ze komen niet terug, nooit meer. Dus is het gek dat ik een open-brandblaar-gevoel heb dat schrijnt? Missen wordt niet minder, gemis eveneens, slijten doet het niet, alleen: zijn de scherpe kantjes wat zachter…maar: het blijft en het went niet!

...dat ik met mijn hoofd tegen de muur bonk. Jouw gemis gaat niet weg. Vragen. Waarom? Waarom jij? Ik kijk naar beneden en knijp mijn glas kapot. Glassplinters veroorzaken wonden aan mijn handen, maar ik voel geen pijn. Verlichting in mijn hoofd verdringt de doffe pijn in mijn hart. Ik gooi...

...in nergensland even langs de weg drie minuten genoten van de Tango van het Gemis.

In het midden van die zomer (was het in juli of augustus en welk jaar was het?) stak ik, mistroostig en neerslachtig, de grasgroene weide van het park over, waar de beide fonteinen bruisten en klaterden en hun waterpartij ten hemel stuwden. Dat ik het huis nooit meer zou kunnen betreden, het huis...

In het midden van die zomer (was het juli of augustus en welk jaar was het?) stak ik, mismoedig en moedeloos, de grasgroene weide van het park over, waar de beide fonteinen bruisten en klaterden en hun waterpartij ten hemel stuurden. Dat ik het huis nooit meer zou kunnen betreden; het huis van...

Mijn hart was begraven onder scherven van het verleden. Het verlangen naar liefde was diep verborgen, onder ontelbaar laagjes van verdriet. In onze kwetsbaarheid lieten we beiden ons masker even zakken. In een kus, vonden twee verloren zielen, het gemis van geborgenheid.

...voel ik, koel, gericht de maanstralen die verhalen van duisternis, verpakt in kreten die schreeuwen om een gemis. Ik geef jou de rand van een gedicht. Ik geef jou een gezicht.

Ik ben niet meer in staat geweest te schrijven, terwijl een ziekelijk verlangen naar- me teisterde. Ik wou zo graag schrijven vanuit deze niet-bestaande wereld en diens euforie, maar ik had het gevoel verlamd te zijn, door de drugs neergeslagen. 's Morgens werd ik wakker, mijn lichaam stram....

...heen gaan, maar ook Dorrestijn zal geen gemis voor de natie zijn. Van Moulijn blijft de eerste Europacup voor een Nederlandse club over, nog wat zwartwit beelden van een goede dribbelaar, nog wat interviews en misschien nog wat kleurenfilm. Van Dorrestijn blijven liedjes over, en...

...PAST. Van een geheel andere orde is mijn gemis; ook ik heb gekneed, het zodanig vorm gegeven zodat het inmiddels en bevredigend is afgerond. Overigens zonder de absolute garantie dat het nooit meer aan de orde komt...! Alles vormgegeven en verwerkt op zowel www.gedichten- als...

...lichaam afspeelt, is er één van opperste voldoening, afgewisseld met een minimaal gevoel van verwaarloosbare schaamte. ‘Vergeef mij mijn falen, maar het gemis en de verleiding was te groot. Zwak als ik ben, kon ik er niet langer aan weerstaan….het verlangen is immers nooit verdwenen. Na...

...liefdesverdriet, voor de eenzaamheid, voor de angst, voor de leegte en het gemis?

...de zijde van mijn zus en volgde haar overal. Het gemis is groot en overweldigend en in verbijstering en groot verdriet zoekt mijn zus tevergeefs naar de kameraad die niet meer is, die het doodsrijk heeft betreden en die daar nu verblijft te midden van de schimmen van de dierbaren die ons eerder...

...voor de show. Zat hij er je zou je gemis met hem kunnen delen. Maar je moet ook hem nog missen. Hij heeft een noodpaleis in zijn achtertuin laten bouwen. Wat een gemis alles bij elkaar. Het voelt misschien alsof ze je uit je armoe schoppen. Steek dan maar die straat over. Langzaam...

...pensioen mocht. Nu is het kennelijk zo ver. Ik zie hem niet meer. Wat een gemis.

(voor Dora Houghton-Carrington (1893 - 1932)) Je bent geboren op 29 maart 1893 in Hereford. Je zat op de Bedford High School, waar veel aan kunst werd gedaan. Je ouders waren Samuel Carrington en Charlotte Houghton. Je kreeg ook privé-lessen in tekenen. In 1910 ging je naar de Slade School of...

(voor Georges Kars (1882 - 1945)) Je bent geboren in 1882 in Kralupy, Tsjecho-Slowakije. Jouw familie was Duits-Joods en jouw vader was een molenaar. Je kreeg als kind thuis al kunstonderwijs. Op jouw 18-de werd je naar München gestuurd om schilderkunst te gaan studeren. Je kreeg les van...

Een kleine jongen wandelde aan de hand van zijn moeder over de Tilburgse markt en verbaasd en vol verwondering keek hij naar de kleurige vogels die daar in kooitjes, opgesteld in een lange rij, waren "ondergebracht" en ik hoorde hem zeggen "Dat zijn uilen", aldus de grijsgevederde parkieten met...

...door het weelderige groen, in een late, onverwachte zomer, in eenzaamheid, in kilte, in mateloos gemis en voorgoed beroofd van de omarming, van mijn thuis.

...welden op in mijn ogen en bitter huilde ik, onopgemerkt om het dier en om de jongen en om hun liefde en om mijn gemis van een dergelijke kameraad, die ik zo graag zou omarmen en huisvesten.....