Weerzien

In een mistig, vochtig seizoen, toen een late herfst de wereld verraste en toen de bomen beantwoordden aan de opdracht van de Natuur, aan de cadans en het ritme, hen door een Onbekende ingegeven, zag ik haar weer. Ik wachtte al geruime tijd op het terras onder de zwarte luifel waaraan regendruppels kleefden en zag haar aan komen lopen in de verte. Ze had beantwoord aan onze afspraak en even later had ik had ik haar oude, wijze en rustige gezicht, getekend door acne, vóór me.

Eens waren we collega's en na de stormvlagen, beroeringen en bewogenheid van mijn lange leven vonden we elkaar terug alsof het lot ons elkaar nog wilde schenken, alsof niet velen dan wel allen mij ontvallen waren, alsof niet mijn relaties en de levens van velen afgebroken waren als luciferhoutjes, als rietstengels onder de storm van het leven, alsof wij nog een toekomst zouden hebben die ons zou koesteren, beschermen, zou toebehoren en toelachen.....

vriendschap vriendin terras ontmoeting weerzien toekomst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 4 stemmen 121