Vervreemding
De deuren van de woningen van mijn medebewoners van het appartementencomplex komen uit op ons trapportaal, maar nooit heb ik toegang tot hun wereld, tot hun sfeer, tot hun besloten en unieke universa, hemelsbreed van dat van mij verschillend. Soms bestijg ik de trappen als een noodzaak me hiertoe noopt maar meestal verblijven wij hier solitair als monniken in hun cellen, ieder op zichzelf, zoals kennelijk meer en meer in het algemeen de trend en de mode geworden schijnt te zijn in de huidige maatschappij.De stemmen en de voetstappen van wildvreemden en onbekenden die de trappen bestijgen hoor ik vaak door de dunne muur heen
die mijn kamer begrenst.....
2 januari 2024
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid