Zevenentwintig jaar na dato......

De zware toegangsdeur van het nieuwe Wijkcentrum was gesierd door een "erehaag" van kleurige ballonnen. Vandaag zou het officieel geopend worden.

Gaandeweg kwamen er meer bezoekers binnen in de "Ontmoetingsruimte" die gesierd en verlicht werd door heldere bolronde lampen, die neerhingen aan lange draden vanaf het hoge plafond. De mannen keurig in kostuum, de meisjes en vrouwen die hun natuurlijke schoonheid hadden geaccentueerd om deze zo goed mogelijk te doen uitkomen, gekleed in jurken, pakjes en vesten en zo mooi mogelijk opgedoft.

Plotseling zag ik Hem. We wisselden stilzwijgend blikken uit; blikken van herkenning alsof onze lotgevallen ons niet hadden voortgesleept in de tussentijd, gedurende de lange jaren waarin we elkaar niet ontmoet hadden.

Eens had ik hem zeer vereerd, maar hij had toch niet aan lelijkheid ingeboet. Zijn grijze haar lag in een krans rond de kale schedel. De dikke lippen bewogen geluidloos op het gesprek dat hij voerde met een mij onbekende persoon.
Hij was longarts geweest en destijds was een doktersromannetje tot leven gekomen te midden van de steriele ziekenhuisomgeving waarin ik als patiënte was opgenomen. Ik was tegelijkertijd verliefd geweest op iedere witgejaste gestalte die in dat ziekenhuis toch slechts zijn beroep uitoefende, maar die met welwillende zorg aan mijn bed was verschenen.

Een ouderwetse, romantische scène, als geknipt uit een meisjesboek had zich afgespeeld toen de longarts aan mijn bed zijn hand vaderlijk en beschermend om mijn fragiele schouder, gehuld in de nachtjapon, had gelegd.

De dagen en de nachten zijn sindsdien op elkaar gevolgd in statige regelmaat. De tijd heeft zich voortgesleept als een rivier die onze lotgevallen gedragen heeft als deinende, fragiele scheepjes op haar stroom.

De longarts sjouwt niet meer iedere dag, gekleed in witte jas heen en weer van spreekkamer naar archief. Hij zal zijn patiënten niet meer verzoeken de kleedkamertjes in en uit te gaan voor het onderzoek met stethoscoop en röntgenapparatuur. Ik ben zijn patiënte niet meer en we zullen elkaar waarschijnlijk nooit meer zien.....

ex-liefde romantiek ziekte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 99