Met vurige fakkels door de nacht

Velen hadden zich verzameld op het centrale plein vanwaar de fakkeltocht van start zou gaan. Ik was in het gezelschap van een vriendin die dit evenement had uitgekozen als alternatieve en charitatieve besteding van haar kerstavond. Zij had zich er een buitengewoon romantische voorstelling van gemaakt.

Een bontgekleurde harpspeler speelde een prelude vóór het evenement begon. We ontstaken vuur aan vuur en het oranje licht van vele met jute omklede staven stak af tegen het nachtblauw van de hemel in de mij zo bekende en geliefde straten van onze geboortestad.

Een magnifieke processie was het, een soort korte bedevaart die door de opbrengst van onze fakkels het gruwelijke lot van kindsoldaten, ver weg in Afrika, hopelijk zou kunnen verbeteren.

De wijding en magistrale sfeer van kerstmis - in onze jeugd gesymboliseerd door de stille avond waarin het geluid van de kerstklokken weerklonk dat in onze harten resoneerde - werd nu verbeeld door het magische vuur, symbool van Liefde, symbool van de warmte van het menselijk hart. Onze harten zetten zich in voor kinderen, zo ver weg, in een tropisch werelddeel, getroffen en verminkt door mensonterende en weerzinwekkende gruwelijkheid.

Na afloop wierpen we onze vuurstaven in een laaiende haard die opvlamde in de kerstnacht en die in mijn verbeelding de broederlijke en zusterlijke vereniging van alle mensenkinderen tot leven wekte.....

kerstmis fakkeltocht liefdadigheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 24