Onbekend maar zo dichtbij

Een wit licht schemert sinds kort door het matglas van de voordeur die van die van mij gescheiden wordt door het portaal. Slechts een eenzame stoel met paarse, gecapitonneerde zitting getuigt nog van het feit dat hier eens mensen woonden, dat twee mensen elkaar hier eens vonden tot het schreien van een onschuldige baby de oren van hun onbekende buurvrouw bereikte

De hal is leeggeruimd en de buren zijn vertrokken. Zij waren niet mijn eerste buren. Een oude man ging hen voor, die is weggekwijnd aan een slopende ziekte. Daarna woonde er korte tijd een mevrouw die innerlijk verscheurd werd door een ongelukkige liefde

Zoveel wist ik wel maar geen van hen leerde ik werkelijk kennen, geen van heb deelde zijn of haar zielenroerselen met mij; geen van hen at met mij aan dezelfde tafel. Zij kwamen en gingen haast geruisloos, met stille trom maar zij hadden hun leven zo dichtbij mij geleefd; hun individuele leven met zijn vreugden en teleurstellingen.

Op het podium van hun harten was een voorstelling gaande waarvan ik geen getuige, geen toeschouwer was of mocht zijn. Zij namen hun geheimen mee, in het graf of naar de nieuwe bestemming die zij uitgekozen hadden en zij verdwenen in onbereikbare verten

Zij voltooiden hun leven elders, op onbekende plaatsen, in onbekende oorden. De liefde, de vriendschap, de kameraadschap, de verwantschap lieten kansen liggen, gouden kansen die nooit benut zijn tot ze voorgoed verkeken waren

eenzaamheid buren vertrek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 6