Met Paco naar de WK
Nog even en dan begint dat voetbal spektakel weer. WK voetbal in Duitsland. Voor wie niet weet wat voetbal is, hier even een korte uitleg. Voetbal is een aan vrij worstelen verwante sport, waarbij elke deelnemer vogelvrij is verklaard voor de duur van 90 minuten. Het is ook de enige sport waarbij het publiek mag deelnemen, zij het in treinen, bussen, winkelcentra en vlak buiten het stadion.
In de krant hebben ze het nu al nergens anders meer over. De oranje ellende is al niet meer aan te slepen.
Omdat ik best begrijp dat er mensen zijn die niets willen missen en ook op deze plaats alles over het WK willen weten volgt hier mijn deskundige analyse waar zelfs J.Cruyff nog een punt aan kan zuigen:
Het wordt steeds duidelijker welke kant bondscoach Marco B. met het Nederlands elftal op wil gaan. Als deskundige weet ik gewoon dat hij kiest voor een 4-3-3-systeem, hoewel ik zelf, met name tegen Zuidpolië zou kiezen voor een 10-1-systeem. Daarover later meer.
Vervolgens zal Marco B. twee varianten tegen het licht houden.
Een daarvan is met vier verdedigers, twee controlerende matennaaiers, een links-en rechts buitenadem, een schaduw- en een zonnige spits.
De andere variant is, met vier verdedigers, een beslagen ruit vormen op het middenveld waarbij één controlerende matennaaier met zijn punt in zijn achterste en één spits met zijn punt naar voren speelt en twee buitenspelers die vanuit een binnenwaartse positie de keeper penetreren met spits toelopende ruitenwissers.
De laatste variant gaat uit van vijf linies (vier verdedigers, een controlerende matennaaier voor de twee centrumdemocraten, en twee dwergen die als links- en rechtshalf fungeren.)
In deze variant komt de hangende spits het beste tot zijn recht als er veel wind staat. Uiteraard verdwijnt de hangende spits weer in de dodencel mocht hij de wedstrijd overleven.
De enige zwakte van het elftal is het zogenaamde positiespel. Daar moeten we gewoon niet aan beginnen. Dat moeten we niet eens willen. Dat werkt alleen maar driehoekjes in de hand en met een stijve leuter is het erg moeilijk voetballen. Vooral bij een temperatuur van 33 graden. Dan krijg je hem echt alleen nog maar omlaag na een hard ingeschoten vrije trap, maar dat terzijde.
We zagen dat al tegen Mongolië een tijdje geleden. Toen liep Ruud v Fistelkooij uit zijn taak te ballen. Hij liep voortdurend uit zijn positiejurk. En omdat hij zich niet aan zijn opdracht hield en van positiejurk wisselde met keeper van der Treiter, werd Ruud van Fistelkooij voortdurend gedwongen om zijn ballen uit het doel te schieten in plaats van erin.
Met als gevolg dat de scheidsrechter met zijn roze kaarten bleef zitten en het spel teveel moest stilleggen voor een minuutje stilte tijdens het vrij zaadschieten.
Soms is het beter te spelen op een gelijkspelletje. Met name als je de tegenstander sympathiek vindt en die ook wel wat gunt kan er het beste gekozen worden voor mijn favoriete systeem: het 10-1-systeem. Bij deze variant wordt gekozen voor tien keepers en een halfgebakken spits.
Tenslotte is het prettig te constateren dat de bondscoach volop bezig is met de integratie van jonge internationals binnen de selectie. Het voordeel is dat de tandjes nog gewisseld moeten worden, dus een elleboogje kan geen kwaad en dat bij zware blessures het kraakbeen zo weer aangroeit.
Als je al kritiek zou willen leveren, zou dat zijn op het feit dat er in verhouding weinig moslims zijn geselecteerd. Kom op Marco, een paar zelfmoordcommando’s in je team en er blijft weinig over van de tegenstander. Om met de volle neef van God, Rinus Michels te spreken: “Voetbal is oorlog!"
Tijd voor een lichte lunch…
critici.nlGeplaatst in de categorie: sport
WK
580
Geef je reactie op deze inzending: