Bis bis...
Vriendin Merel heeft haar cursus handleesknudde achter de rug en is nu naar een lezing Chakraspoelen. Ze belde net dat ze aansluitend heeft ingeschreven voor de cursus “kundalini-opwekking door het dynamisch activeren van opwaartse energie”.
Ik vroeg haar of ze daar batterijen bij nodig had. Duracell is een goed merk. Als je die gebruikt kan je de kundalini van de muur af schrapen. Doen ze bij de Hema al jaren. Die schrapen het van de muur af en stoppen het in hun worsten. Een hapje en je vliegt gegarandeerd rechtstreeks en dynamisch naar de plee. Ze hangt op zonder te antwoorden.
Maakt niet uit. Ze is lekker van de straat. Zelf zit ik in mijn stamkroeg en vraag aan kroegbaas of hij weet wat Kundalini is. Hij kijkt me even peinzend aan. 'Ja', zegt hij.
'Is dat niet die Italiaanse fascist uit de tweede oorlog?'
‘Bijna goed', zeg ik. 'Maar dat was Mussolini.'
Mijn vriend Ab komt binnen en vraagt of ik met hem mee ga. Zijn moeder zit in een bejaardenhuis en ligt er niet zo goed bij. Of ik hem wil helpen met goed leggen.
Er hangt een bedompte sfeer in het bejaardenhuis. Het is elf uur en Abs moeder ligt nog in bed. In een zaaltje zitten wat oude mensen chagrijnig naar hun kopje koude koffie te staren.
Op de gang, op weg naar de kamer van Abs moeder, komen wij de directeur tegen.
'Het gaat niet zo goed met uw moeder', zegt de directeur. 'Ze verveelt zich en ze heeft er geen zin meer in.'
'Vind je het gek?', vraagt Ab. 'Jullie moeten eens wat organiseren voor die oudjes.'
'Iets organiseren?', vraagt de directeur. 'Hoe bedoel je?'
'Weet ik veel', antwoordt Ab. 'Organiseer voor mijn part een wedstrijd rollator-rennen of een partijtje steunzoolkoppen. Je weet toch wel iets te bedenken?'
Directeur kijkt geschokt. 'Dit is niet iets om grapjes over te maken', zegt hij fronsend.
'Wat nou man', zegt Ab. 'Hoe zou jij je voelen als je hele dag niets anders te doen hebt dan koffie gorgelen.'
'Ik weet wel wat', onderbreek ik hun opbouwende dialoog. 'Mijn vriendin doet allerlei cursussen op paranormaal gebied. Ze is helemaal ingevoerd in die wereld.
Zij zou bijvoorbeeld eens een avond kunnen organiseren met een “medium” die de toekomst kan voorspellen. Vinden die oudjes vast erg interessant.'
Ze kijken me met openhangende monden aan. Ab is de eerste die reageert:
'Dat wordt dan een kort avondje',zegt hij.
'Hoezo?' vraag ik.
'Nou, hoeveel toekomst valt er nog te voorspellen bij die oudjes, klootviool? Daar heb je geen “medium’ bij nodig. “Small” lijkt me beter.'
'Ja, zit wat in', zeg ik. 'Maar we kunnen toch ook iemand inhuren die het verleden kan voorspellen. Dan kom je echt wel aan een avondvullende voorstelling.'
Directeur kijkt verbijsterd en vraagt waar wij het in vredesnaam over hebben.
'Let maar niet op hem', zegt Ab en wijst op mij. 'Bij zijn geboorte heeft hij te lang zonder zuurstof gezeten.
Ze haalden hem eruit met een vacuümpomp. Toen de pomp naar buiten kwam zat er de nageboorte aan vast. Die zagen ze toen een minuut of tien voor baby Paco aan. Begrijpelijke vergissing als je nu achteraf naar zijn kamelenkop kijkt.'
Directeur wordt rood en zijn handen trillen een beetje. 'Dag heren', zegt hij dan. 'Ik heb het nog eh druk.Tot ziens hè?'
We halen Abs moeder uit haar kamer en brengen haar naar beneden waar alle andere oudjes nog koffie zitten te gorgelen.
Ab heeft een idee om de oudjes te vermaken en moet daarvoor thuis even iets ophalen. Ondertussen houd ik de oudjes gezelschap.
Een uurtje later komt Ab weer terug met een stapel papieren onder zijn armen.
Dan begint hij doodgemoedereerd uit 'Rooie Oortjes' voor te lezen.
Na drie zinnen stikt een oudje bijna in een plakje Hema-cake. Na twee verhalen zijn de zuurstofflessen niet meer aan te slepen.
Na vier verhalen worden wij door de directeur vriendelijk verzocht het pand te verlaten.
De oudjes schreeuwen bis bis.
Dat dan weer wel..
critici.nlGeplaatst in de categorie: woonoord
Bis
921
Geef je reactie op deze inzending: