Tussen bananen en Kamasutra
De bibliotheek is de plaats waar ik het liefst mijn tijd doorbreng. Niet speciaal voor de boeken maar voor de serene rust die er doorgaans heerst. Doorgaans ja, want je moet er natuurlijk niet op woensdagmiddag komen want dan zijn de scholen vrij en kan er zomaar een kudde gremlins tussen de boeken worden losgelaten.
Meestal ga ik zo maar aan een tafeltje zitten en pak, om bevreemde blikken te vermijden, dan lukraak een boek van een plank. Dat leg ik dan voor mij en ga hevig geïnteresseerd naar zitten staren. Ik zie dat ik deze keer “de kringloop van de gestreepte bananenboom” heb gepakt en dit bijzonder belangwekkende werkje ligt opengeslagen bij het hoofdstuk “groen geplukt, geel gegeten.”
Mijn dag kan niet meer stuk.
Totdat er een meute gremlins van een jaar of zeven binnenstormt terwijl ik toch zeker weet dat het donderdagmiddag is. Achter de meute wandelt een donkere man met een rugzak de tent binnen die de leraar van de klas blijkt te zijn.
Daar kom ik achter omdat één van de gremlins hard en schreeuwend naar hem toe rent: ‘Meester, meester, moet je kijken wat een boeken hier staan. Vet cool man.’
Ik kijk eens om mij heen en zie dat daar een kern van waarheid in zit.
Meester legt uit dat één van de regels, van de bibliotheek, net als in de Moskee, inhoudt dat er stilte wordt betracht en dat het niet ongewoon is dat een bibliotheek vele boeken bevat.
Gremlin kijkt of hij het in Mekka hoort donderen, wat tussen haakjes heel goed mogelijk is vandaag aan de dag, en voegt zich weer bij zijn kompanen teneinde er zorg voor te dragen dat de bibliotheek in no time wordt gerestyled tot een eigentijds attractiepark.
Meester loopt intussen aarzelend rond en komt dan langzaam mijn richting uit lopen en ik sla snel, om verdere verstoring van mijn rust te vermijden, een bladzijde van mijn boek om waarna ik tot mijn grote vreugde zie dat ik in het hoofdstuk “gekromde aarvormige bloemtros en de dikke vrouwelijke bloemen” ben aanbeland. Dit hoofdstuk vergt enige concentratie dus hoop ik dat Meester doorloopt en mij niet van mijn bananenboek gaat afleiden.
Gelukkig loopt hij naar een tafeltje naast mij waar een man zit die hier altijd zit omdat hij, zoals hij mij eens toefluisterde, ”toch maar last heeft van dat gestofzuig van mijn wijf”.
De man zit zoals gewoonlijk de Kamasutra te bestuderen. ‘Je mot wat’, vertrouwde hij mij vorige week nog toe. ‘Van dat gestofzuig wordt mijn leuter echt niet opgewonden.’
Een vette knipoog en de beweging van zijn duim tussen wijs-en middelvinger onderstreept zijn ranzige gevoel voor humor.
‘Eh, weet u misschien waar ik hier de Koran kan vinden?’, vraagt Meester aan Kamasutra.
‘Ja hoor’, antwoordt Kamasutra geïrriteerd.
‘Die vindt u tussen “Jihad voor gevorderden” en “Leren omgaan met psychoses”.’
Hij kijkt schuin met een vette lach naar mij maar ik buig mij geconcentreerd over de bladzijde waarin wordt uitgelegd dat de manlijke bloemen zo zijn gevormd dat zelfs de insecten niet bij het stuifmeel kunnen voor de bestuiving.
‘Denkt u dat u leuk bent?’, vraagt Meester. ’U moet niet spotten met mijn geloof!’
‘Ach man’, roept Kamasutra. ’Jullie hebben geen humor. Daarom heet je natuurlijk ook Achmed en niet Lachmed.
Meester buigt zich dreigend naar Kamasutra.
Tijd dus om op te stappen. Te warm en te druk zal ik maar zeggen. Terwijl ik wegloop speelt Kamasutra met zijn leven door te vragen waarom alleen vrouwen bij “jullie” hoofddoekjes dragen en of het niet tijd wordt dat “jullie” zelfmoordenaars onthoofddoekjes gaan dragen hahahahahah.
Op weg naar de uitgang realiseer ik mij dat mijn bananenboek nog op de tafel ligt. Wanneer ik drie bibliothecaressen naar het tafeltje van Kamasutra zie snellen, laat ik het er maar bij. Ze vinden mijn boekje vast wel en zullen het zeker terugzetten. Merkwaardig genoeg vraag ik mij af of dat “stofzuigende wijf” van Kamasutra aan een dwangneurose lijdt dan wel bijzonder tactisch onderlegd is. Ik gok op het laatste..
critici.nlGeplaatst in de categorie: discriminatie
kamasutra
1.566
Geef je reactie op deze inzending: