malaria

De arts landt over de grens, in de besmette kolk, de smeulende haard die uitdijt als een blaar. De mug draagt de kiem van de doem en laaft zich aan de ongerepte ader. Hij weegt de pillen op een koperen schaal maar ze missen hun doel, pijlen in het ijle. De reutel dringt door een lemen wand, ergens in een nomadendorp, in de hoorn van zand of langs de ivoren kust. De arts struikelt over de drempel van een hoger verzet, graait in de holte van hun buidel. De verf bladdert van de schoolgevel, de donor draait de geldkraan dicht. Het verdrag wordt dode letter, gaat zonder gevolg in de vouwmap, een leugen die gist in een lade. Waarom nog talmen over een krabbel, een knik van de pols, een klik op de muis die een kale som, een stroom van nullen naar het zuiden zendt.
Terwijl de reus van het westen hikt, het zuur van zijn geweten oprispt en doorspoelt met schuimwijn, knisperend tussen tong en verhemelte, knakt er elke halve minuut een kind.

Schrijver: Wim Veen, 23 april 2006

wim.vandeleenetelenet.be

malaria

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 805