Weeping willow
In mijn vroege jeugdherinneringen siert een weelderige treurwilg de tuin van onze buren. Elk voorjaar kwam de knoestige stam met zijn afstaande takken als een gapend spook tot leven. Dan leek het of de boom moeizaam zijn stramme wortels krulde en strekte, vastberaden om de harde winterbodem los te wrikken die na een lange periode van vorst en droogte terug leefbaar werd.
Dan rolde, als fletse tranen, een smaragd van teer geelgroen lommer over de fijne afhangende twijgen die in nimfachtige slierten tot aan de grond reikten, zacht wiegend op de deining van de wind. Op luwe dagen hingen ze statig en roerloos, schitterend in de voorjaarszon. Maar de treurwilg was ontwaakt en omarmde de tuin van onze buren, ontroerd door het zachte licht van de nieuwe zon. Hij was een eenzaat.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: landschap
boom
2.131
Geef je reactie op deze inzending:
Stilletjes gelezen.