Verhalen

Wens

Als ik op een avond als deze, vol alcohol en sigaretten, om me heen kijk, weet ik dat alles zou geven om jou te zijn. Iedereen ziet jou zoals ik graag zou willen dat ze mij zagen. Niet omdat jij er meer voor gedaan hebt, maar omdat je krullen zo'n indruk maken. Ik wil je leven. Ik wil je vriendin. Ik vrees zelfs dat jij Inez wel zou kunnen hebben terwijl ze mij niet ziet staan. Ik wil zo veel en krijg zo weinig. Jij krijgt zo veel en lijkt het amper te waarderen.
De wereld is onrechtvaardig.

Als je wegkijkt van je lief bedenk ik me hoe ik nooit weg zou kijken van haar. Hoe ik altijd wakker zou blijven om geen moment te missen. Hoe ik altijd naar haar zou blijven kijken, om me maar te realiseren dat wij samen waren. Maar hoezeer wij ook samen horen, ze zal nooit de mijne zijn. Ze ging voor jouw golvend haar en voor je gladde stem. Waar iedereen voor lijkt te gaan.
Als ik me afvraag waar mijn weg me leiden zal en zij mij zal zeggen dat ik dat jou moet vragen. Als ik een goede film of boek zoek en zij me zal zeggen dat jij alles van films en boeken weet. Waarom kan ik niet die perfecte man zijn? Waarom ben jij alles dat ik wilde zijn en meer? Waarom voel ik me prima steeds totdat jij me laat zien hoeveel dingen ik eigenlijk niet heb? Waarom is het zo koud in jouw schaduw?
En waarom ben ik, voor mijn gevoel, in de canon des levens altijd het tweede vers?

Schrijver: Roel van Rijswijk, 27 augustus 2006