Slaap nog maar even.

Zachtjes, zonder je te storen, heb ik me uit bed laten glijden.
Mijn slippers weet ik blindelings te vinden en het schroefje aan de muur waar mijn ochtendjas hangt bereik ik met een grote stap naar rechts.
Ik kon de verleiding bijna niet weerstaan om je heel zachtjes een kus in je hals te geven, maar dat zou je juist gewekt hebben, dus daar zie ik vanaf.

Wel heb ik voorzichtig met twee vingers een lok van je lange haar losgemaakt die om je nek was gedraaid en aan je gezicht geplakt zat.
Ik had in het halfdonker al een uur naar het plafond liggen kijken, het was zinloos om nog langer te blijven liggen. Mijn hoofd was nog te vol van gisteravond en van de dingen die we besproken hebben. Het was fijn, weer eens echt met je te praten, dat zouden we vaker moeten doen,
maar zulke dingen kun je eigenlijk niet echt plannen, dat gebeurt
gewoon zo af en toe. En nu was er zo’n moment, nu hadden we eens echt tijd voor elkaar en we hebben het met beide handen aangegrepen.

Weet je, nu ken ik je al zo lang, en toch heb ik weer nieuwe dingen over je geleerd, weer nieuwe facetten van je leren kennen. Ik voel me zelfs een beetje schuldig dat ik dat in al die jaren nog niet eerder in je heb gezien. Maar je hebt jezelf zo ontwikkeld, en misschien vind jezelf wel van niet, maar je bent gegroeid, zoveel sterker geworden.
En ik ben, als je zo terug kijkt, eigenlijk een heel ander mens geworden, als ik terug denk aan de standpunten die ik toen innam, aan hoe ik reageerde op mensen en op bepaalde situaties, dan herken ik mezelf niet eens.

We zijn allebei zo veranderd, we zijn zo totaal andere mensen geworden, het is gek om te zeggen, maar in feite is het een wonder dat we nog bij elkaar zijn. Maar we zijn nog bij elkaar, dat heeft gisteravond maar weer eens bewezen.
Het was fijn, gisteravond, slaap nog maar even.

Schrijver: Peterdw., 14 november 2006

wispelhuiszeelandnet.nl

relatie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.1 met 38 stemmen 4.102