Grafrede

“We zijn hier samengekomen om een man te herdenken die sporen heeft nagelaten in vele levens. Harry was een aparte man. Hij liet mij altijd denken aan de figuur Fat Bastard van de Austin Powers films. Om kort te zijn. Harry was dik.

Zijn familie heeft mij aangewezen om de grafrede te houden. Ik zal mij proberen te kwijten van deze zware taak.

Harry was een man die je te vriend moest hebben. Of je dat nou wilde of niet. Hij was het soort man dat zich gewoon in je leven drong. Maar als je hem dan in je leven toeliet viel er veel te lachen.
Ik vergeet nooit meer het moment dat Harry in de rij bij de lokale supermarkt stond en een luide en langgerekte boer liet. Iedereen keek Harry aan. Maar hij bleef bewonderenswaardig kalm voor zich uitkijken.
Wanneer je Harry op straat tegenkwam en je het ongeluk had om met hem in gesprek te raken had hij de gewoonte om een scheet te laten. Een scheet waarvan ze in Tokyo toch moesten denken dat er een aardbeving aan de gang was. Harry bleef je intussen gewoon droog aankijken en verried verder weinig emoties.

Ook berucht waren de personeelsfeesten waar Harry aan deelnam. Hij speelde het dan klaar om precies om acht uur ladderzat binnen te strompelen om vervolgens over het lopende buffet heen te kotsen.
Wanneer wij Harry op maandagmorgen weereens naar het arbeidsburo zagen lopen wisten wij het: Harry had bij de firma waar hij op dat moment werkte een personeelsfeest gehad.

De avond dat Harry stierf waren wij samen met hem op stap. Voor de deur van onze kroeg greep ons aller Harry ineens naar zijn borst en viel neer. Wij dachten natuurlijk dat het weer een van zijn grappen was en gingen de kroeg in. Na een kostelijke avond kwamen wij weer naar buiten. Toen we Harry nog steeds op diezelfde plek en in dezelfde houding zagen liggen wisten wij dat het mis was.

Harry was helaas niet getrouwd. Iedere vrouw zou gewoon platgedrukt zijn door Harry. Door zijn liefde bedoel ik natuurlijk.

Ik zie dat de emoties bij de nabestaanden, die op de eerste rij zitten, de overhand nemen en zal daarom deze grafrede maar afsluiten.
Harry, namens je vriendenkring. Het ga je goed. Wij weten zeker dat ze in het hiernamaals niet om je heen zullen kunnen.”

(met dank aan Lunaville. Een van de beste underground schrijvers die ik ken.
Ps het bier staat koud.)

grafrede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

0.0 met 1 stemmen 336