Afscheid
Mijn hok, mijn directiekamer, zijn mijn benamingen van een heerlijk plekje in het huis waarin wij iets meer dan 6 jaar hebben gewoond.
Nog 3 dagen, nog 3 avonden en nog 4 nachten dan hoort het bij mijn verleden, mijn herinneringen.
Toen wij hier in november 2001 kwamen wonen voelde het huis eerst niet goed voor mij, het was een links huis.
De eerste paar jaren waren Rob en Marloes nog thuis en uiteindelijk verliet Rob als laatste van onze kinderen het huis.
Zijn slaapkamer werd daarna mijn plek en het groeide om mij heen, mijn hok was mijn toevluchtsoord in alle barre tijden die ik doormaakte vanwege mijn ziekte.
Uren, weken, maanden gleden voorbij zonder dat ik deel uitmaakte van de wereld om mij heen. Ik leefde teruggetrokken in mijn kamer, met dakraam, waardoor ik mij dichter bij mijn overleden dierbaren waande.
Ik ging en ga nog steeds door een rouwproces, een rouwproces waarin ik afscheid moet nemen van een lichaam dat naar behoren functioneerde naar een lichaam die het op bepaalde momenten helemaal laat afweten.
In deze kamer waar ik dit alles nu op papier probeer te zetten heb ik heel wat afgeleden, niet te tellen zijn de nachten dat ik hier noodgedwongen
door moest brengen vanwege mijn ziekte.
Hier in deze kamer was het voor het eerst dat Johannes Hans prikte om het later bij mij te kunnen, even oefenen zeg maar, ik zie het nog zo voor mij
Hans met zijn trui omhoog en Johannes die voor de eerste keer in zijn leven een ander mens prikte.
Ja, en dan alle verhalen en gedichten die hier in deze ruimte hun weg naar het papier vonden.
De zinsbegoochelingen die ik hier ervoer, soms wanneer ik achter mijn pc zat was het alsof er iemand bij mij op de kamer zat.
Een keer was het zo echt dat ik zelfs mijn hand uitstrekte om van diegene die ik dacht te zien iets aan te pakken.
Er was nooit iemand, althans…………………
Toch zijn er ook andere herinneringen die ik aan mijn hok, mijn directiekamer met me mee neem.
Het zijn de herinneringen aan ons twee samen, samen achter de pc,
samen muziek maken, samen zingen, genieten van onze ontbijtjes hier, onze avonden hier, genieten van ons samen zijn.
Nu gaan wij verhuizen, zullen we proberen om samen weer nieuwe herinneringen te maken, die ik dan ooit misschien wel eens weer aan het papier toe vertrouw.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: afscheid
afscheid
661
Geef je reactie op deze inzending: