Knuffelbeest (uit: Te bizar voor woorden.)

Corina komt uit Roemenië. Ze is hier met haar man Victor het geluk komen zoeken. Dat haddden ze beter niet kunnen doen. Armoede en ellende is hun dagelijks lot geworden. Ze zijn nog zó jong. Hoe moet dit verder gaan? Zelfs voldoende geld om terug te gaan naar Roemenië is er niet. Op een avond ben ik in het 'slaaphuis'. En dan........

Ze schurkt zich tegen mij aan. Duwt voorzichtig doch kordaat de concurrentie die ook op het bed wil zitten van zich af. Dan zit ze pontificaal naast me. Ik smelt voor haar donkere ogen. Echt. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en trekt mijn arm om zich heen.

Ze is zestien jaar oud. Ze heeft inmiddels twee kinderen en een man. Het derde kind is op komst. Daar proberen we een stokje voor te steken. Sinds ik daar met haar over gesproken heb, kan ik niet meer stuk bij haar. Ik ben haar beschermengel. Haar god uit de hemel. Voor het gemak is ze maar even vergeten, dat ik ook niet weet hoe ik aan deze situatie handjes en voetjes moet gaan geven. Niets is meer zeker in het leven. Niet in het hare. Niet in het mijne. We zien het morgen wel weer. Voorlopig geniet ik van haar aanwezigheid. Zó dicht heeft ze nog nooit toenadering gezocht. Het zal mij benieuwen.

‘Papa………….’
‘Ja, schat.’
‘Mira heeft van jou een knuffelbeer gehad, omdat ze in verwachting is.’
‘Ehhhhhhhhh…….’
‘En Mãriuta heeft een hele grote pluche hond van jouw gehad op de markt in Rijswijk.’
‘Ehhhhhhh……..ja, maar die kreeg Papa voor één euro van een mevrouw.’
‘Maar de knuffel van Christina kostte twee euro. Dat heeft u zelf gezegd.’
‘Christina is een kindje van één jaar oud. Ze heeft niets anders dan die knuffel.’
‘Ionela staat op de foto met haar beer, Papa. Ze heeft mij de foto laten zien.
‘Ja, joh, maar Papa krijgt die knuffels van andere mensen. Ik koop ze niet zelf.’
‘Jíj geeft ze weg, Papa. Niet die andere mensen.’

Had ik maar nooit Roemeens geleerd. Dit ga ik niet redden.

‘Wil jij dan ook een knuffel voor je kindjes in Roemenië?’
‘Neen, Papa.’
‘Mooi. Zijn we dan klaar?’
‘Neen, Papa.’
‘???’
‘Papa……..Mira bewaart haar knuffel niet voor haar baby’tje.’
‘Oh…….. Nha, dat moet Mira zelf weten. Ze krijgt geen andere knuffel.’
‘Papa…………Mira slaapt met haar knuffelbeer.’
‘Aha……..nou weet Papa het. Jij wilt zelf ook een knuffel om mee te kunnen slapen.’

‘Ja, Papa.’
‘En Victor dan?’
Het blijft stil.
‘Schatje, Papa gaat deze week nog een knuffelbeest voor jou zoeken.’

Ze zucht. Kijkt me aan. De kus op mijn wang is lang en nat.

Op naar Rijswijk dit weekend.