Verhalen

‘HET’

Vroeger deden Olifant en Muis ‘het’ vaak met elkaar. Maar de laatste tijd was daar verandering ingekomen.
‘Ik ben tegenwoordig niet meer zo in de stemming,’zei Muis, ‘als jij wilt dat dat weer anders wordt moet je me in de sfeer brengen.’
‘Moet ik dan soms een bloemetje voor je meebrengen?’
‘Ja, zei Muis,’ een bloemetje zou helpen of een een kaarsje aan en een glaasje wijn. Nou ja,je kunt het zelf wel bedenken.’
Olifant keek somber.
‘Maar dan word ik onecht. Wil je dat ik onecht wordt?’
‘Onzin, wat is er nou onecht aan een beetje romantiek’
Olifant liet zijn kop hangen.
‘Maar vroeger deden we het toch ook zonder romantiek,’ zei hij.
‘Ik kan het niet meer, Olifant, ‘begrijp mij nou toch eens’
Het hele idee stuitte Olifant tegen de borst. Kleine lieve woordjes zeggen terwijl je ‘het’ voelde branden in je lijf. Af en toe stond hij peinzend voor een bloemenstal. Hij had zijn hand al in zijn achterzak, maar dan zei er een stemmetje:
‘je doet dit alleen maar omdat je ‘het’ wilt!’
Dan sjokte Olifant weer naar huis, zonder bloemen.
Het ergste was dat je ‘het’ ook niet buiten de deur mocht doen.
Zo ging er een maanden voorbij.
‘Zou Muis het missen? ’dacht Olifant wel eens.
Een enkele keer begon hij er over. Muis kreeg dan iets droevigs en tegelijkertijd afwerends.
‘Ik mis het heus wel,’zei ze, ‘maar ik heb je verteld wat je moet doen. Als jij dat niet op kunt brengen, dat is dat jouw probleem.’
Op zo’n moment liet Olifant zijn schouders nog wat verder zakken.
‘Ik ga maar eens naar boven, zei hij.
En daar deed hij ‘het’, maar het bevredigde hem niet.