Klavertje

Een klavertje stond gelukkig te zijn. Hij was gelukkig, want hij was een klavertje vier, als enige in het groene veld. Stralend en trots stond hij daar, tot ongenoegen van de andere klavertjes, die slechts een klavertje drie waren of zelfs een klavertje twee. Hij was dan ook nogal hoogmoedig en keek neer op de andere klavertjes.

Op een dag liep er een dikke zwarte kever langs het klavertje. Hij waggelde voorbij, maar hield plotseling stil en keerde op zijn schreden terug. Aandachtig bestudeerde de kever het klavertje, nam een hap uit een van zijn vier frisgroene blaadjes en even later was het klavertje vier veranderd in een klavertje nul.
“Nee, nee!”, riep het klavertje, “dit kan niet, ik ben een klavertje vier, ik heb altijd geluk!” De andere klavertjes lachten hem uit: “Geluk verdien je alleen als je het met anderen deelt!”

De zwarte kever waggelde gelukkig verder.

Geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 127