De Duif.
Waar gebeurd verhaal.
Vorige week op een late avond, kwam ik terug van mijn avondje zingen.
Maar wat was dat nou ik kon niet naar binnen, tegen de deur zat een
duif in de regen en kou te schuilen, hij kon niet meer vliegen.
Omdat er hier nogal eens katten lopen, heb ik hem maar opgepakt
en mee naar binnen, de garage in genomen.
Daar werd ik overspoeld door herinneringen, toen ik als kind opgroeide tussen de duiven, achter in onze tuin stond altijd een heel groot hok.
Vol met die koerende beesten, de grote hobby van mijn pa heel zijn leven.
Elke zondag in de zomer, stond hij naar de lucht te staren zijn duiven konden prijzen binnen halen.
Zelden heeft hij wat gewonnen, maar hij had plezier in zijn hobby, dat was beter dan veel prijzen innen.
Terwijl ik daar stond te dromen, was man lief intussen met een grote doos aan komen lopen.
We hebben hem daarin neergezet, met wat voer en water voor de nacht.
Ben ’s nachts nog even gaan kijken, liet mijn zaklamp over de doos heen schijnen, maar hij zat rustig te slapen.
Toen ben ik ook zachtjes terug naar boven geslopen en weer onder mijn warme dekbed terug gekropen.
’s Morgens was er duidelijk al meer leven, we hoorden
vrolijk getrippel en uit de doos, zagen we een snavel en kopje verschijnen.
Vertelde toen tegen mijn man, ik ga hem op ziekte controleren,
hij keek me wat lacherig aan en vroeg hoe ga jij dat dan proberen?
Ik zei let jij dan maar eens goed op …ik ben niet voor niets de dochter van een duivenmelker.
Pakte hem op en met zijn kop van achteren tussen mijn handen, zodat ik zijn vleugels goed kon spreiden, bekeek ook zijn krop en kop.
De randjes bij zijn ogen alles was top..denk dat hij vermoeid was geweest en zijn thuis niet meer heeft kunnen halen.
Mijn man schreef intussen het nummer van de ring op, die om zijn poot zat geklemd.
Via het internet vonden we het adres van zijn baas met een telefoonnummer erbij.
Hij woonde niet ver van ons vandaan, even een telefoontje hij zou hem komen ophalen.
Even later kwam er een man aangefietst met een duiven mandje op de bagagedrager.
Het was de duif zijn baasje hij stopte de duif in de mand, na een praatje en bedankje ging hij weer heen.
Daar ging onze logé achter op de fiets mee in de mand, terug naar zijn eigen stek.
Ik keek nog even naar boven, het was net of ik tussen de wolken mijn pa zag verschijnen.
Met zijn vrolijke ogen keek hij me aan, stuurde wat woorden voor me mee met de wind, ik ving ze op en hoorde toen wat hij tegen me zei.
Dat heb je goed gedaan mijn kind, je bent echt een dochter van mij.
zeelandnet.nlGeplaatst in de categorie: dieren
vermoeid
157
Geef je reactie op deze inzending: