OLIFANT EN MUIS 52 vlekje
Korte inhoud van het voorafgaande
Olifant en Muis wonen samen. Na een goed begin is hun relatie steeds slechter geworden. Toch hebben ze besloten te trouwen. Muis zal haar woning die al heel lang leeg staat nu opgeven. Muis denkt dat ze suiker heeft maar wacht nog op de uitslag van het onderzoek.
De telefoon rinkelde. Olifant rende naar beneden, maar Muis wuifde hem de kamer uit, “Oh…ik begrijp het,” hoorde hij haar zeggen. Haar stem klonk zakelijk.
‘Kom maar weer binnen,’ riep ze.
Ze zat aan de tafel die op een nieuwe plek voor het raam stond.
‘Er is een vlekje op mijn alvleesklier geconstateerd,’ zei ze, ‘Ze willen er een stukje uithalen en analyseren’
‘Ze praten zeker niet meer over suiker’
Muis schudde haar hoofd, ‘Ik wist het wel, de radioloog had het over een vlekje. Daar praatte hij direct over heen alsof het niet belangrijk was. Hij had kennelijk zijn mond voorbij gepraat’
Dat had ze Olifant niet verteld.
‘Kom maar even,’ zei hij.
Ze gingen naast elkaar op de bank zitten. Olifant sloeg een poot om haar heen en begon te huilen.
Ze legde haar hoofd op zijn buik. Hij streek haar door het grijze haar.
‘Ik zal je missen. Ik wil niet zonder jou. Ondanks al onze ruzie’
‘Dat weet ik wel’
Ze praatten over de komende tijd, af en toe onderbroken door de snikken van Olifant.
‘Het zal misschien gek klinken,’ zei Muis, ‘maar wat me het meest door mijn hoofd gaat is dat ik het de komende tijd heel druk ga krijgen. Er moet van alles geregeld worden’
‘Waar denk je aan?’
‘Ik moet mijn woning nog leegmaken’
‘Die is toch leeg’
‘Nee, er staat nog een fornuis en we moeten de tafel verkopen’
Wat onbelangrijk, dacht Olifant.
‘En we moeten iets bij de notaris regelen. Het zou zonde zijn als jij mijn pensioen zou mislopen. Dat huwelijk wordt ook niet het zelfde. We moeten het snel doen. Een feest komt later wel. En ik wil het persoonlijk vertellen. Ik hoop dat jij er ondertussen niet met iedereen over praat. Ik zou het gek vinden als jouw vrienden het weten en mijn familie niet’
‘Natuurlijk niet’
‘Je moet me één ding beloven.’
Olifant keek Muis vragend aan.
‘Dat je me niks belooft dat je later niet zult doen’
‘Ik ben over het algemeen redelijk eerlijk,’ zei Olifant.
Het is de kat ging het door hem heen. Ze wil me vragen om na haar dood voor de kat te zorgen.
Dat wou hij niet. Dat kon ze niet van hem verlangen. Hij was geen kattenvriend. Hij had ze genomen omdat Muis zich niet thuis voelde in zijn huis. Hij vond het wel gezellige aaibeesten. Dat was alles.
‘Moet je eens kijken,’ zei hij, ‘hoe vredig hij in het kooitje ligt’
Fons moest voor zijn jaarlijks prik naar de dokter.
Ze hadden het kooitje expres in de kamer gezet. Ze hoopten dat Fons erin zou gaan liggen zodat ze hem zonder moeite mee konden nemen. Hij bivakkeerde er nu regelmatig.
‘Ik zou eigenlijk nu met hem naar de dierenarts moeten’
‘Dan doen we dat toch’
‘Blijf jij even hier,’ zei Muis onmiddellijk, ‘dan ga ik de auto halen’
Olifant bleef in de kamer zitten. Fons sliep door. Toen Muis terugkwam en het deurtje van de kooi sloot begon hij te miauwen. Hij was opgestaan en met felle oogjes keek hij vanuit zijn kooi de kamer in.
‘Stil maar,’ zei Muis
Olifant pakte hem op. Ook in de auto kwam Fons niet tot rust, maar bij de dierenarts gedroeg hij zich voorbeeldig en van het prikje voelde hij niets.
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: partner
partner
162
Geef je reactie op deze inzending: