Antiek

Hoe ouder ze werd hoe meer herinneringen boven kwamen. Misschien wel om niet te beseffen dat ze wel erg alleen was, het hield haar in elk geval bezig.
Haar echtgenoot was al weer met een vriend van vroeger een weekend naar de motorcross in Drente.
Weer was ze alleen.
Altijd was ze weer alleen, het leek een repeterend verhaal.
Van jongs af aan had ze zich niet kunnen meten met anderen, had ze niet het gevoel er echt bij te horen. Voelde ze zich altijd een vreemde eend in de bijt.
Zo graag zou ze ook eens op pad met een vriendin van vroeger.
Maar wist ze eigenlijk wel wat vriendschap was? Ze vermoedde dat ze altijd alles verkeerd deed. Je best doen was kennelijk niet genoeg.
Iedereen was druk, niemand wilde over iets belangrijks praten.
Zo gauw vond men haar te diepzinnig: “te zware gesprekken” zei men dan.
Maar ze kon het niet opbrengen om over niemendalletjes te praten of alleen maar de gangbare mening van “ach en wee” te verkondigen.
Misschien was ze wel ontwend om “normaal” te zijn.

Ze wilde positiever denken en besloot eerst maar even een kop koffie te drinken. Toen ging de telefoon. Heerlijk vond ze dat. Een gezellig praatje maakte dat ze alles kon vergeten.
“Dag Mam” zei haar dochter. “Hebben jullie zin een midweekje mee te gaan naar een huisje op de Veluwe?”
Haar sombere gedachten verdwenen in één klap.
“Je vader is er niet” was haar antwoord, “maar hij zal het ongetwijfeld erg leuk vinden”.
Natuurlijk kreeg ze haar kleinzoon nog even aan de lijn. Waar het gesprek over ging was eigenlijk niet zo belangrijk.
Ineens zei de jongen: “Oma, jij bent antiek he!”

Een beetje verbouwereerd was ze wel, maar na een korte pauze gaf ze een instemmend antwoord.
“Ja hoor, oma, is echt antiek, dus ook erg kostbaar”.

Ze had nu haar antwoord op haar overpeinzingen en besefte dat het leven zo slecht nog niet was.

eenzaam antiek kostb antiek kostbaar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 5 stemmen 1.075