Identiteitsverandering

Hendrik Stalmeester woont al jaren aan de Herestraat in Groningen, waar hij zijn winkel, atelier en woonverblijf heeft. Sinds zijn vrouw met haar Porche verongelukt is, leidt hij een teruggetrokken bestaan.

Zijn portretcyclus 'Mon amour', een ode aan zijn vrouw, heeft hem meer dan vijf miljoen euro opgeleverd van een multimuljonair uit Los Angelus. Niet dat hem dat geld wat kan schelen, want hij eet bijna elke dag van de Febo om de hoek, overigens zonder dik te worden, maar dat zal wel door zijn buitensporige wijndrinken komen.
Hij zag laatst de delen van 'The Bourne Identity', wat hem buitengewoon fascineerde, alleen zoekt hij niet naar zijn oude identiteit, maar wenst hij een nieuwe identiteit. Hij is dik bevriend met de hoedenverkoopster verderop in de straat, waar hij geregeld een nieuwe hoed koopt. Greta Böll heet ze en ze is inderdaad van Duitse komaf, brede heupen en soepele vormen. 's Nachts dromen ze van elkaar, maar in het echt durven ze elkaar nauwelijks aan te raken of aan te kijken, al babbelen ze zo wat uurtjes weg. De hoedenverkoop is wat minder geworden en Greta heeft een oogje op Hendrik, maar hij niet op haar. Ze kan er mee door, maar enkel voor wat scharrelmomenten, vindt hij. 's Avonds duikt hij eerst altijd een paar café's in, waar hij de luidruchtige studenten als buitenaardse wezens beschouwt. Eenmaal licht dronken gaat hij dan huiswaarts, alwaar hij direct begint te schilderen aan een doek, dat hij gereed heeft staan. Lekkere hapjes, eerst bier en dan wijn, een typisch Spaanse gewoonte, alles staat keurig klaar. Hij werkt momenteel aan een nieuwe cyclus, getiteld 'Ondergang', met sombere gestalten in melancholische decors. Het gaat over de stadse eenzaamheid van paria's en andere mislukten zonder werkelijke kansen. Op de dag van de verkoop, staat zijn winkeldeur wijd open en treedt er een hoogst verbaasde, keurige meneer naar binnen. De cyclusschilderijen staan rondom opgesteld en zijn magistraal qua karakter, bij een fles champagne ligt een briefje. 'Beste George, zorg goed voor mijn allerlaatste schildervruchten, je krijgt ze van me cadeau, ik ga nu zelf een schilderij worden!', stond er met haastige letters neergepend.

De rechercheur uit Groningen vraagt de eigenaar van 'Pension Lulu' uit over ene Hendrik Stalmeester, die bij hem drie maanden op kamers heeft gezeten. 'Heeft u niets vreemds aan hem gemerkt? Verdachte gedragingen of uitspraken?'
'Nee, meneer de officier, deze man was uiterst keurig in zijn gedrag en vriendelijk tegen iedereen, hij trakteerde velen op drankjes en diners, dat hij rijk was viel natuurlijk wel op!'
'Was iemand speciaal in hem geïnteresseerd?'
'Er was wel een opvallende man van in de veertig, die wel erg vaak bij hem op bezoek kwam'
'Weet u waar ik hem kan vinden?'
'Nou nee, het was een Japanner en in Japan ken ik de weg niet'
'Heeft meneer Stalmeester nog iets gezegd over zijn volgende bestemming?'
'Nee, noppes, nada, rien, nothing'
'U kent aardig wat talen, maar geen Japans hé?'
'Geen Japans, sir!'.
Op het strand worden enkele kleren en één schoen teruggevonden, die zeker van H.S. uit G. zijn geweest, waardoor de politie sterke aanwijzingen heeft dat de verdwenen kunstschilder uit Groningen depressief en uit eenzaamheid zichzelf verdronken heeft, al of niet bestolen door een Japanse toerist, maar in een beurs uit zijn broek zat cash vijfduizend euro, als hij vermoord zou zijn, zou dat er niet meer zijn. De zaak wordt als gesloten beschouwd.

Vijf jaar later krijgt Greta van de hoedenzaak een vrolijke ansichtkaart vanaf Bonaire. Ze leest: 'Lieve Greta, ik schrijf nu misdaadboeken onder het pseudoniem Harry Goldfinder en mijn uitgever is een beeldschone vrouw, met wie ik binnenkort ga trouwen, kun je me een witte hoed sturen, je kent mijn maten, verklap het niemand en je krijgt 5000 euro extra!'.

Identiteitsveranderi hoed

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 226