Op heterdaad betrapt

Wouter geeuwde.
''Ik heb slaap Mien, ik ga naar mijn nest, of wil je de film nog afkijken?''
''Het wordt juist spannend man, die twee vrouwen gaan met elkaar naar bed. Kijk, ze doen elkaar langzaam de onderkleren uit.''
''Zo jong zijn ze niet meer, maar ze zien er naakt nog prima uit.''
Wouter keek zijn ogen uit, hoe lief en zachtaardig ze elkaar streelden.
''Ja, zo zijn vrouwen, bij mannen is het heel anders, die willen klaarkomen, en gaan dan slapen, de vrouw onbevredigd achterlatend.''
''Je stelt het te algemeen lieveling, want er zijn ook mannen, die heel lief en zachtmoedig met hun vrouw omgaan.''
''Dat zijn uitzonderingen, en jij bent ook zo'n figuur van vlug erop en dan pitten.''
''Nu ga je te ver darling, want als ik wat wil, dan keer jij je om en je moet van mij niet verwachten, dat ik al uren van te voren ga flikflooien, zoals vroeger toen we jong waren.''

''Je moet niet zo zeuren man, ga naar je nest.''
''Doe de televisie nou maar uit, want ze gaan elkaar likken, nou wordt het schunnig'', zei hij.
''Dat is helemaal niet schunnig man, zo breng je een vrouw juist in grote opwinding, maar daar heb jij nooit van gehoord, halvegare.''
''Je kunt van mij wat, ik ga niet aan zo'n grote grijze portemonnee zitten te likken, ik ga naar boven.''
''Ga maar gauw.''

Toen Mien boven kwam lag hij al in bed.
''Wat krijgen we nou man, een trui over je pyjama.''
''Ja, het is koud, heb je nog een deken?''
''Je zal je sokken ook nog wel aan hebben hé, wat ben jij voor een kerel.''
''Wanneer ik koude poten heb kan ik niet slapen, dat weet je toch.''
Zij liep naar het raam om de gordijnen dicht te schuiven.
''Zeg ouwe, heb jij het licht in de schuur laten branden?''
''Nee, vandaag ben ik niet in de schuur geweest, ik ga wel even kijken. Voorzichtig deed hij de deur naar de tuin open en liep naar de schuur en zag tot zijn grote schrik, dat een kerel de schuur uitkwam met zijn nieuwe fiets.
''Hé, wat moet dat, dat is mijn fiets, geef terug.''
De man, die groot van postuur was, keek lachend om en zei:
''Die is nou van mij.''
Wouter rende terug zijn huis in om de politie te bellen, maar toen hij belde, zag hij nog een man spullen uit zijn schuur meenemen. Hij pakte zijn mobieltje en belde 112.

Meteen had hij verbinding.
''Agent, er lopen dieven in mijn tuin en stelen spullen uit mijn schuur, één heeft mijn fiets, één Gazelle met drie versnellingen, blauw van kleur, meegenomen. De mannen lopen nog in de straat.''
''Zijn ze ook in je huis geweest?'', vroeg de agent
''Gelukkig niet.''
''Oké, we zijn onderweg.''

Binnen vijf minuten scheurden twee politiewagens de straat in. De agenten konden nog net op tijd de twee inbrekers arresteren.
De inspecteur:
Hé, bent u niet de vriend van Krelis, onze burgemeester, ik zie u vaak in zijn gezelschap als het Wilhelmus bij nieuwe maan op het plein voor het stadhuis wordt gezongen.''
''Dat klopt inspecteur, mijn vrouw en ik zijn altijd van de partij. De barones hier in het dorp heeft mij aanbevolen bij de burgemeester, omdat ik bij feesten en partijen in haar kasteel als butler mag optreden. Mijn taak is ervoor te zorgen, dat de glazen van de hoge pieten altijd tot aan de rand gevuld zijn, want het zijn flinke drinkers.

Mijn vrouw verzorgt de hapjes, ze is een ster in het klaarmaken van de kippenpootjes, bitterballen en kroketten, die gaan er dan ook grif in. Over de door hen gebezigde taal zal ik maar zwijgen, inspecteur. Toevallig is het morgenavond weer feest in het stadhuis, met hoe velen zijn jullie morgen aan het bureau, dan laat ik iemand kroketten brengen.''
''Dat zal fijn zijn, mijnheer Jansen'', zei de jonge inspecteur.
De politieauto's met de arrestanten waren al vertrokken. Wouter had zijn fiets weer terug en zette die voor alle zekerheid in de gang van zijn huis. Ook de inspecteur ging weer naar het bureau. Mien was weer in bed gedoken en hij had twee paar sokken over elkaar aangetrokken om zijn vrouw niet met koude voeten kwaad te maken.