Boodschap doen voor de barones
De telefoon rinkelde en hij nam de hoorn van het toestel.
''Met Jansen.''
''Ja, hier met de barones, Wouter. Ik heb een vraag, wil jij voor mij twee broden halen bij de warme bakker, zelf kan ik niet, want ik ben uitgegleden en zit met een verstuikte enkel en mijn butler ligt dronken in bed.''
''Natuurlijk wil ik u helpen, mevrouw de barones.''
''O ja nog wat, wil jij in de lingeriezaak tegenover de buurtsuper voor mij een paar zwarte nylons kopen, doe je wel voor me hé, lieverd?''
''Natuurlijk doe ik dat voor U, mevrouw.''
''Ik zal zorgen, dat er een borrel voor je klaar staat, schat.''
''Die gaat er altijd in, mevrouw.''
''Wat moet dat wijf nou weer van je, ouwe?''
''Ze is gevallen en vroeg of ik een paar boodschappen voor haar wil doen, haar butler is ziek.''
Over nylons kopen, zei hij maar niks tegen Mien.
''Ik ga hoor, darling.''
''Nou ren je wel, hé. Als ik je wat vraag, ben je niet zo vlug.''
Na de bakker ging hij met lood in zijn schoenen naar de lingeriewinkel.
Hij keek eerst of er geen volk in de winkel was. Een dame stond af te rekenen en toen die naar buiten kwam, ging hij naar binnen. Een jonge dame met blond haar en half zichtbare borsten kwam hem tegemoet, en zei:
''Dag mijnheer, kan ik u helpen.''
''Ik zoek een paar zwarte nylons'', zei hij stotterend.
''Voor u zelf, mijnheer?''
''Neen zeg, zie ik zo bleek, het is voor de barones, even buiten het dorp. Ze is gevallen en belde mij op, of ik voor haar brood en zwarte nylons wilde kopen.''
''Welke maat heeft ze, mijnheer?''
''Daar vraag je me wat, dat heeft ze niet gezegd, maar ze is lang en slank.''
''Voor alle zekerheid zal ik de grootste maat meegeven.''
''Doe maar.''
Op dat moment kwam er een man binnen, heel deftig pratend en met zijn handen gebogen voor zijn lijf en zei lachend tegen, Wouter:
''Dag schat, kan ik wat voor je betekenen'', en hij legde zijn hand op zijn kont.
Het meisje moest lachen, want het was de haar bekende homo, die vaak lingerie koopt, zoals nylons en bustehouders. Wouter moest daar niks van hebben, en zei:
''Handen thuis, hé.''
''Wees maar niet bang hoor, ik doe je toch niks, gekkie.''
Het meisje had de grootste lol.
Snel betaalde hij de rekening en verliet de zaak.
Het dienstmeisje van de barones opende de deur en liet Wouter binnen. Hij dacht, dat mokkel had toch ook de boodschappen kunnen doen, maar ze had eigenlijk een vrije dag, maar moest toch komen.
''U bent zeker mijnheer Wouter, die de boodschappen komt brengen, lief van u hoor. Loopt u maar door, mevrouw zit in de ontvangstzaal bij de open haard.''
Wouter klopte op de deur.
''Ben jij het, Wouter?'', riep de barones.
''Ja, mevrouw.''
''Kom maar binnen, schat en doe de deur achter je op slot.''
Neen toch, dacht hij, waarom de deur op slot. Wat is ze van plan?
Hij ging de kamer binnen en zette de boodschappen op de grond bij de grote marmeren tafel.
''Kom bij me zitten schat, heb je de nylons meegenomen?''
''Ja mevrouw, hier zijn ze.''
''Niet steeds mevrouw zeggen hoor, zeg maar gerust Dorien, want zo heet ik nu voor jouw.''
Dat viel niet mee voor de onderdanige Wouter.
''We drinken eerst een borrel, liefje. Wil jij inschenken, doe maar tot aan het randje. Het is een heerlijke zachte borrel, glijdt zo weg in je keel.''
Hij schonk voorzichtig de glazen vol en pakte het glas van de tafel en gaf het met een lichte buiging aan de barones.
''Kom lekker dicht naast me zitten, hier is hier lekker warm.''
Ze tikte haar glas tegen die van Wouter en kneep met haar andere hand in zijn bil.
Jezus, wat gebeurt hier, dacht hij.
''We nemen er nog één, heerlijke vent van me.''
Hij schonk weer in en het begon hem te smaken. Na de vijfde borrel zat hij bijna op de schoot van de barones en zij gaf hem kusjes in zijn hals en kriebelde hem achter zijn oren.
Opeens zei ze:
''Man, we doen het, pak die nylons en dan mag jij ze bij bij voorzichtig aantrekken.''
Van schrik kreeg hij bijna de diarree. Hij moest haar lange broek naar beneden trekken en droeg ze alleen nog een bloes en een string. Wouter keek naar haar benen en die zagen er niet onverdienstelijk uit, volle roomkleurige dijen.
''Hoe vind je ze, kaboutertje van me'', en ze keek hem lodderig aan.
Hij vond dit te ver gaan en dacht aan zijn vrouw, en zei:
''Ik wil graag het geld van u wat ik heb voorgeschoten.''
''Eerst mijn kousen aantrekken'', zei ze met een dubbele tong.
Hij vermoedde wel wat ze wilde, maar daar had hij geen zin in en wilde weggaan.
Ze werd woedend en gooide een asbak naar hem, die hij gelukkig kon ontwijken. Snel was hij buiten en reed slingerend op zijn fiets naar huis, waar hij onmiddellijk door zijn vrouw werd uitgekafferd waarom hij zo lang wegbleef.
''Zeker weer zitten zuipen met die del, hé. Ga je nest in en je roes uitslapen.''
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: drank
nylons
2.060
Geef je reactie op deze inzending: