Goradze en Goradze
Wij vieren onze vakantie in Kroatië, op een camping aan de Adriatische zee, leuke ruime plekken en nog betaalbaar. Het is nog vroeg in het seizoen dus niet druk maar uiteindelijk ontkom je er niet aan en krijg je BUREN.....
Wij hebben Goradze gekregen. Van Sloveense komaf, uit een bergdorpje in de buurt van Ljubljana. Spreken vier woorden Duits en twee woordjes Engels. Een flinke man, geschatte leeftijd tussen de 70 en 75 jaar. Zijn vrouw is graatmager, heeft een zwart rattekoppie en haar gewrichten staan bol van de reuma. Geschatte leeftijd tussen de 65 en 70 jaar maar toch kamperen zij en wel in de oude stijl. Hun tent lijkt een minicircustent van Boltini , niks grondzeil of kuip, een oude stretcher binnen om op de slapen voor haar en zijn slaapplek is buiten. Van hun stoelen heb ik het vermoeden dat mijn vader ze in de jaren vóór de oorlog daar heeft achtergelaten, je kent ze wel, oranje/bruin gestreept en drie ongemakkelijke veren aan de achterkant, zwarte vlekjes geven aan dat het weer er flink inzit.
Maar náást die tent staat een gloednieuwe Kia Sorento.. "Heeft zíj gekocht," zegt Goradze, "stiekem, toen ik er niet was." Haar kraaloogjes glimmen. "Kan niet......" zegt ze en beweegt haar handen zo dat wij weten dat het om het schakelen moet gaan.. "handen kapoet." Ze lacht kakelend en maakt met haar vingers het internationale geldgebaar, wijst naar haar man en trekt een gezicht. Gierig, betekent het...
Dagelijks voor het slapen, begeeft de heer Goradze zich naar het toiletgebouw om te douchen en dat is een hele klim. Niet naar de douche maar de weg terug gaat steil omhoog en bovendien vergeet hij meestal zijn handdoek. Zij weet het, wacht en verkneukelt zich. Als hij bijna beneden is dan roept zij hem. Met een zware, schorre stem, "Gorádze !!! " Hij zucht en sjouwt weer terug. Geen van beide is van plan om het te veranderen. Als hij terug komt van het douchegebeuren geeft hij zijn voorstelling weg. Hij wiebelt in zijn blote gat en op één been om zijn witte ouderwetse onderbroek aan te wurmen. Vóór de tent. Ter vermaak van de inmiddels in grote getale verzamelde Italiaanse jeugd. Niet dat Goradze zich daar druk om maakt.
Vandaag wil ik een foto maken van hem en zijn vrouw. Mag dat? Natuurlijk. Hij is één en al belangstelling voor mijn digitale camera.Hij was producent bij de Sloveense televisie en zijn zoon is dat nog. En dus krijgt hij wel eens afdankertjes.
Trots komt hij aan met zijn Nikon en voorwaar,een prachtige camera, zo eentje waar je uiterst voorzichtig een film in moet leggen over de radertjes heen. Dat heeft Goradze vanmorgen gedaan en is naar Portoroz gereden waar een vlootschouw was. Hij heeft heeft daar de hele dag plaatjes geschoten, machtig, wat gaan er veel plaatjes op zo'n film. Hij poseert gewillig en controleert het resultaat op mijn camera. Goedgekeurd, maar nu moeten wij nog op de kiek. Hij draait aan het slingertje op de camera om het rolletje vooruit te spoelen.....hij luistert naar het klikje als bewijs dat hij aan het volgende frame is. Hij draait nog eens en draait... en draait. Niets. De film heeft niet gepakt. Heeft de hele dag foto's gemaakt .....van NIETS. Mevrouw Goradze valt bijna uit haar stoel van het lachen. Als wij 's avonds aan de koffie zitten horen wij haar nog kakelen tot haar uiteindelijke welbekende "Gorádze!!!" de aanvang van een nieuwe nacht inluidt.
gmail.comGeplaatst in de categorie: humor
vakantie
168
Geef je reactie op deze inzending: