The Scientology Church d2, Kelly
Ik lig in de detoxkamer te wachten op de bestelde spullen. Ik mocht alles vragen dus ik trof goede voorzorgsmaatregelen. Een emmer om te kotsen of op te schijten, daar je de wc gewoon soms niet haalt en één extra emmer met Spaanse mop mocht ik te laat zijn. Toiletpapier, zes rollen, natte doekjes, schone handdoeken en lakens bij de hand. En natuurlijk veel schoon ondergoed. Bananen tegen de diarree. Sinaasappels tegen verstoppingen want dat wisselt nogal af. Maagzout tegen brandend maagzuur, Paracetamol om de ergste hitte van de koorts te bedwingen want voor de rest helpt het geen ene fuck. Tijgerbalsem tegen spierpijn, daar ik een nee had gekregen voor de vraag naar Depronal een fantastische spierverslapper. Ook Valium, Rohypnol en Seresta Fortes was nee, ik moest het allemaal zelf doen. Wel kon ik krijgen een vitaminebom zoals zij dat noemden en wat Magnesium tegen hoofdpijn. Wat een spekkoper was ik. Oh ja en twee flessen Sprite want dat kotst zo lekker makkelijk was mijn ervaring.
Ook een prostituee voor de gevoelige momenten mocht ik niet bestellen. Zo stond dat niet in de brochure alsof ik er een gezien had. Alles was toch toegestaan? Tot in het ethische was het antwoord. Trouwens Camiel had mij Kelly beloofd. Als alles gereed om mijn bed staat en de Heroïne en Methadon zijn uitgewerkt beginnen de spierpijnen en buikkrampen. Warm koud, warm koud. Kleding aan kleding uit. Van bibberend en hard klappertandend van de kou overstappend naar een hard zwetend tropisch klimaat en dat afwisselend om de paar minuten.
"Camiel"! roep ik. "Camiel"! De deur gaat open en ik vraag hem of hij mijn eerste begeleiding (Mijn 'maatje') wil sturen die alles moest doen wat ik vroeg. Tot in het kader der ethiek dan.
"Kelly wil je toch"? vraagt hij mij.
"Ja doe maar," zeg ik nonchalant, "dat is de enigste meid in huis". Als zij binnen komt vraagt zij of we het wat gezelliger kunnen maken waar ik mee in stem. Zij bindt mijn rode singlet om de hanglamp wat een hoerig sfeertje maakte. "Zo, dat is beter," beaamt zij. Dan zet ze rondom het bed van die waxinelichtjes neer en steekt deze kalm maar vastberaden aan. Elke keer dat ik naar haar kijk likt zij wulps over haar lippen. Ik net doen of ik dat niet gek vond want ik wilde haar niet afschrikken.
Ze had lang blond haar, een afgeknipte spijkerbroek met een geel topje en ze liep op hoge hakken. Zij had een knap gezicht, stevige borsten, kortom ze zag er heerlijk uit. Als zij mij dan ook vraagt of zij mij ergens mee van dienst kan zijn, vraag ik of zij misschien mijn rug even wil masseren. "Dat lijkt me heerlijk," likt zij weer over haar lippen en begint haar naaldhakken los te maken, die ze van mij mocht aanhouden, maar ja. Als ze op mijn kont zit en mijn rug begint in te smeren met tijgerbalsem voel ik haar langzaam een stukje naar voren kruipen. Ze zat nu met haar doos op mijn rug en begint langzaam heen en weer te schuiven en kreunende geluiden te maken. Ik had even helemaal geen last meer had van het "ziek zijn". Ik voelde mij in hogere sferen die mij deden denken aan betere tijden en andere oorden.
"Zit de deur op slot"? vraag ik haar. Ze stapt langzaam van me af loopt billenschuddend naar de deur en draait hem op slot en stapt weer op haar plekje. Ze was me nu echt aan het berijden met heftige kreungeluiden waarop ik het tijd vond mij eens om te draaien. Zij begint de knoopjes van mijn Levi's los te knopen terwijl ze achtbanen likt over mijn buik. Zo hou ik het wel vol hier dacht ik hardop waarop zij mij aankijkt en trots toelacht. Als het onderste knoopje los is haalt zij - weet ik veel waar vandaan - ineens een fles massageolie tevoorschijn. Om daar mijn keiharde snikkel mee in te smeren. "Lekker"? vraagt ze.
Net als ik antwoord wil geven, wordt er op de deur gebonkt. Het is de dwingende stem van Camiel. "Frans?!".
"Frans?", "Doe eens open!". "Even opzouten!" riep ik geïrriteerd terug. "Laat maar lekker kloppen," zeiden we haast allebei tegelijk. Net als ze hem in haar mond wil nemen, wordt de hele deur er uit geramd met scharnieren en al. De deur met Camiel naar binnen vallend. Als hij opstaat pakt hij Kelly bij haar haar en trekt haar woedend van mij af. Boos vraag ik waar dat voor nodig is. "Het is een vent Frans, een omgebouwde en ze heet Herman!"
"Herreman?"
Hij dirigeert haar de kamer uit en geeft haar of hem een schop onder de kont na met de woorden: "Frans is een vriend van me hoor, wezenloos, en daar blijf je vanaf". "Kelly, ik heet Kelly," antwoordt zij pijnlijk. Nu hoorde ik het ook, Jezus!
Eerst perplex dan woedend zit ik op het randje van mijn bed Camiel verrot te schelden.
"Wat flik jij me nou man?", "heeft hij geen lul meer dan, ik heb niets gevoeld". "Hoe kun je die nou naar me toe sturen?", vraag ik kwaad. "Ja, die heeft ze nog wel maar die is met een touwtje opgebonden en in zijn eigen bilspleet getrokken zodat je er niets van ziet".
"Of voelt," vul ik aan.
Ik kon het niet of wilde het niet geloven, het was ook te mooi om waar te zijn.
Ik werd nu twee keer zo ziek als voor het hele akkefietje en de krampen in mijn buik en spierpijnen namen toe. "Camiel schop die emmer eens hierheen alsjeblieft," waarop ik deze in één keer halfvol kots. "Zo dat is er vast uit," zegt hij trots de emmer oppakkend om hem leeg te gaan gooien. Met tranende ogen kijk ik hem aan, de slierten van mij kin afhalend.
"Wat nu"? klinkt er onzeker uit mijn strot. "Nog meer goede ideeën?".
hotmail.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
transseksueel
164
Geef je reactie op deze inzending:
Niets aan toe te voegen of over te zeggen.
Alleen auw!