"En laat me niet op een laffe manier in de steek"

Sluipend en geleidelijk had ze mij verlaten; ze onttrok haar op handen zijnde desertie aanvankelijk nog aan mijn spiedende blik en aan het volle, heldere daglicht van mijn verstand en waarneming; zei, dat ze zoveel vrienden had om te bezoeken (vrienden die ze zorgvuldig van mij weghield om redenen die ik niet begreep, maar ik vermoedde dat ze zich schaamde voor mij, en dat ze zo vaak naar de kapper moest (wie moet er zo vaak naar de kapper?) en ze schroomde niet het hemeltergende cliché "druk, druk, druk!" veelvuldig te gebruiken om zich voor ieder gebrek aan aandacht, voor iedere afwezigheid te verontschuldigen.

De uitspraak dat ze me "altijd al een egoïste gevonden had" (een onthullende mededeling!) volgde later en het hielp niet zoveel dat ik mijn morele richtsnoer te berde bracht; de theorie van E. Levinas, onder meer inhoudende dat ik te respecteren en te accepteren heb wie ook maar door het onbekende Opperwezen op mijn levenspad geplaatst is.

Mijn frequent getoonde belangstelling voor haar enige, hoogst verwende dochter, die mij ook nauwelijks uit kon staan, was, zo begreep ik inmiddels, altijd al als geveinsd en onecht ervaren, maar ik kon ook niet aantonen dat er van haar kant ook maar enig medeleven getoond was ten aanzien van mijn liefdesverdriet en heftige astma-aanvallen tijdens ons uitstapje naar Parijs, in het verre verleden.

Een jaar na de onfortuinlijke mededelingen van mijn voormalige "vriendin" ben ik op een Kerstfeestje. "Feliz Navidad!", "Feliz Navidad!" schreeuwt en gilt de man naast mij. "Toe, Ineke, lach, dans, zing!" Maar ik zit erbij als een pias, met verkrampt gezicht en verbeten mond, denkend aan de 22-jarige "vriendschap" die voorgoed voorbij is, aan onze gezamenlijke etentjes, aan de mooie, ruiten gordijnen, die M. eens voor me naaide en beseffend hoe ze me nog verder de eenzaamheid in stootte.....

Schrijver: I. Broeckx, 21 augustus 2013

Geplaatst in de categorie: vriendschap