Berichten uit een zorgcentrum (vervolg)/De meeuw

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop: het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het haar, mijn beschermelinge, graag cadeau doen voor haar achtentachtigste verjaardag in juli.
Mevrouw had immers te kennen gegeven zo van dieren te houden en ze had op de vensterbank in haar bejaardenflat inderdaad reeds de eerder aangeschafte beelden van een korhoender en van enkele zilverkleurige, gestileerde pelikanen staan. Ook had ik haar eerder blij kunnen maken met een pluizig koalabeertje dat zij vastgeklemd had in de wijnrode gordijnen alsof het een klim zou gaan maken naar het plafond.
De pijnen van mevrouw namen steeds toe; de röntgenfoto's hadden aangetoond dat enkele van haar ruggenwervels onherroepelijk en onherstelbaar waren aangetast en verzwakt.
Ik had niet de illusie dat mijn schamele, armzalige cadeautje de put van de enorme eenzaamheid, van de pijn en het verdriet zou kunnen dempen, maar op een milde zomerdag ging ik op weg met mijn geschenk, verpakt in cadeaupapier, om haar, die ik min of meer als een moeder was gaan beschouwen, de meeuw te brengen.
Wellicht was het beeldje in feite een prullig en lullig artefact en misschien accepteerde mevrouw het tegen wil en dank; ze liet in ieder geval niets merken, maar prees het cadeautje de hemel in.
Door een mechaniekje in het innerlijk van de meeuw, aangedreven door batterijen was de vogel in staat bij tussenpozen een krijsend geluid voort te brengen, als een rechtgeaarde meeuw, waarbij als "toegift" of "nevenverschijnsel" de geluiden van de branding en de ruisende zee weerklonken, maar helaas was het niet mogelijk dit geluid uit te schakelen door een defect waardoor we voortdurend en meer dan ons lief was, vergast werden op de opgewekte en enthousiaste klanken van meeuw en branding.
Ik moest ermee terug naar de winkel en mevrouw achterlaten in pijn en eenzaamheid, terwijl aan haar raam echte meeuwen dartelend een zomerse dans uitvoerden die al evenmin tot troost kon dienen in haar ten hemel schreiende situatie......

ouderenzorg cadeau e cadeau eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 90