Een geslaagde middag
Vandaag een heerlijke dag. Zo'n herfstachtige met lekker veel wind maar aangename temperaturen.
Afgesproken met een bekende voor een strandwandeling in de zon. Dit was de verwachting van een paar dagen geleden en zowaar de berichten hebben woord gehouden.
Mijn haar in een staartje opdat ik straks niet alle klitten en knopen er uit hoef te kammen, lopen we eerst maar tegen de wind in. Het is druk op het strand. Er zijn vandaag veel mountainbikes. Degenen die ons voor de wind passeren gaan wel erg hard. Ik kijk af en toe eens achterom om te kijken of alles wel goed gaat. Ik verbaas mij over het gemak waarmee zij tussen de mensen door manoeuvreren zonder dat er botsingen ontstaan. Vast vaker gedaan.
Ook zijn er kitesurfers die de harde wind trotseren en soms prachtige staaltjes laten zien. Van die prachtige hoge sprongen waarmee ze door de lucht suizen om daarna weer veilig te landen. Ik stel mij zo voor dat hier toch wel aardig spierballen voor nodig zijn om deze wind te trotseren. Ik heb er nog nooit eentje weg zien vliegen.
Een meeuw fladdert rechts ter hoogte van ons mee, stuwend tegen de wind. De ogen gericht op de plasjes water op het strand. Af en toe duikt zij naar beneden om haar snavel erin te laten verdwijnen waarna zij weer op en verder vliegt.
Er zijn ook veel vliegeraars op het strand. De wind is vandaag een geliefd iets die vele mensen blij en vrolijk maakt. Na een poosje hebben we genoeg van de tegenwind en besluiten we om te keren.
Het praten gaat zo gelijk al een stuk eenvoudiger. Ik heb niet meer het gevoel dat ik zo hoef te schreeuwen.
Er komt een man en een vrouw op een mountainbike aan. De vrouw is al een wat oudere dame die ons puffend tegemoet rijdt. Ik roep haar toe dat het niet mee valt met de wind. Zij stapt af met een glimlach en mijn metgezel en de dame begroeten elkaar. Het blijkt zijn tante te zijn. Zij is aardig buiten adem en vertelt dat het alweer een poosje geleden is dat zij op de fiets gezeten heeft.
Na wat beleefdheden over en weer nemen zij afscheid en gaan wij weer verder. Niet veel later bereiken wij het punt waar wij de straat op gaan. We besluiten in een tentje wat te gaan drinken. Wij kennen elkaar nog niet zo lang en goed maar het voelt vanaf het begin alsof wij elkaar al jaren kennen.
Heel openhartig vertelt hij mij over allerlei zaken maar het volgende heeft echt wel indruk op mij gemaakt. Een vriend heeft hem gevraagd om voor het blad Passie een interview met foto te geven; uiteraard tegen betaling. Daarnaast is hem aangeboden om ook in pornofilms te gaan spelen. Er worden vrouwen uit het Oostblok ingevlogen om in deze films te spelen. Alles wordt betaald voor deze vrouwen; SOA tests, retourtickets, verblijf enz. En na de film ontvangen ze een bedrag en gaan ze weer retour naar hun eigen land.
Ik zei dat ik hier mijn vraagtekens bij plaatste. Hij zei dat het allemaal vrijwillig en legaal is maar dat hij niet wist of de dames een werkvergunning hebben. Ik zei hem dat wanneer er geen werkvergunning is het nooit legaal kan zijn; dat dit dan waarschijnlijk wel aan de orde was. Ik vroeg hem om de boel in de gaten te houden of het klopt wat daar gaande is omdat ik het nogal een vaag verhaal vind. Veelal doen mijn inziens vrouwen dit uit financiële nood en dan vraag ik mij af of het echt uit vrije wil is. En verder worden er nogal eens vrouwen uit het Oostblok geronseld voor de prostitutie dus ben ik benieuwd of het echt allemaal zo onschuldig is als het hem verteld is. Hij is in een fase in zijn leven waarin hij ervaringen op wil doen die anders zijn dan anders. Hij heeft geen vaste vriendin en hij heeft zoiets van, tot de tijd dat het zich aandient ga ik lekker plezier hebben. En dat mag!
En wat mij zo boeit aan dit soort ontmoetingen is dat het me in het leven houdt. Ik blijf op de hoogte van zaken en het geeft mij weer stof tot schrijven. Na een paar uurtjes keer ik voldaan en vrolijk huiswaarts en geniet van alle opgedane indrukken.
hotmail.nlGeplaatst in de categorie: vriendschap
geslaagde
869
Geef je reactie op deze inzending: