Wanhopig was hij

Eindelijk had Ria een baan gevonden in een kledingzaak op de lingerie-afdeling. Daar had ze verstand van. Ze had plezier in haar werk en de klanten waren tevreden over haar. Ze kleedde zich modern en haar borsten mochten gezien worden. Altijd waren ze voor de helft bloot zichtbaar.

Toen gebeurde er iets en moest Wouter voor zijn vrouw een nieuwe BH gaan kopen. Zijn vrouw was voor de deur uitgegleden. Ze wilde de vuilnisbak buiten zetten en zag de grote hondendrol niet. Die lag vlak voor de deur. Ze bekwam een gekneusde voet. Haar pantoffel zat onder de poep. Wouter hoorde haar om hulp roepen en snelde naar buiten. Ook haar BH was gescheurd.

De dokter was gebeld en die zou komen. Haar voet vertoonde alle kleuren en zij moest van de arts voorlopig rust houden. Mien had borsten die bijna op haar buik lagen, dus moest Wouter naar de kledingzaak in het dorp, waar hij een nieuwe BH, een vleeskleurige, moest kopen van de grootste maat. Daar had hij helemaal geen zin in.
''Dat is geen werk voor een man'', zei hij.
''Je gaat en rap'', zei ze.

Hij dus op de fiets naar het dorp en had zwaar de pest in. Toevallig was er markt en ging hij daar wat slenteren en een nieuwe haring eten bij ome Arie. Hij had nog steeds geen zin die kledingzaak in te gaan. Hij besloot zich moed in te drinken bij het café van Rooie Bart. Daar dronk hij een paar pilsjes en een borrel. Betaalde de kastelein en verliet het café.

Hij kon meteen optreden, want vlak voor de deur zag hij, dat een opgeschoten jongen de tas van zijn zuster, die ook op de markt was, uit haar handen wilde trekken.
Net op tijd kon hij dat verhinderen, maar de jongen riep hem toe:
''Ik sla je binnenkort het ziekenhuis in ouwe, ik weet waar je woont.''
Dat schijnt tegenwoordig de mentaliteit te zijn bij sommigen.

Een politieagent die op de markt surveilleerde kwam snel op de plaats van het delict. Gelukkig kon Wouter de agent het signalement van de jongen geven en een kunstenaar had al snel een hoofd van de dader geschilderd. De agent waarschuwde collega's en de bemanning van de politieauto's om naar de dader uit te kijken.

Wouter vertelde zijn zuster wat Mien was overkomen en dat hij voor haar een nieuwe BH moest gaan kopen. Dat vond hij geen mannenwerk. Zij moest daarom vreselijk lachen en zei tegen hem:
''Dat is tegenwoordig toch gewoon, dat een man lingerie koopt voor zijn vrouw, bijvoorbeeld bij een verjaardag of Moederdag.''
''Wil jij die BH kopen, Alie?''
''Sorry, ik heb straks vioolles en ik ben al te laat. Koop jij maar rustig die BH voor Mien. Doe je haar de groeten? Doei.''

Wanhopig was hij en hij slenterde naar de kledingzaak. Eerst keek hij door het raam of er klanten waren. Een dame stond te pinnen bij de verkoopster en verliet de zaak. Toen ging hij naar binnen en meteen kwam een knappe jonge deern naar hem toe en zei:
''Dag mijnheer, waarmee kan ik u helpen?''
Wat een mooie meid met die half ontblote borsten, heel wat anders dan die van Mien, dacht hij.

''Ik zoek een BH, de grootste maat?''
''Voor u zelf, mijnheer?''
''Mevrouw toch, ziet u mij met een BH lopen, toch belachelijk.''
''Moet u niet zeggen mijnheer, veel mannen dragen lingerie. Dat is modern. Wij hebben veel mannen als klanten.''
''Nou ik niet, een man gaat toch geen vrouwendingen dragen.''

Vervolgens liep hij met de verkoopster mee naar de BH afdeling en wees een rode aan met de grootste maat. Hij vertelde het meisje terloops dat zijn vrouw hem had gestuurd, omdat ze uitgegleden was in hondenpoep en haar voet had bezeerd en de BH was gescheurd. Het schatje vond het vreselijk, maar moest toch haar hand voor het mondje houden om haar lachen te bedwingen.

''Mijnheer, ik leef met u mee'', en ze pakte de BH in en hij betaalde en nam hartelijk afscheid van haar.
Uiteindelijk vond hij het allemaal meevallen. Toen hij thuis kwam en Mien de rode BH zag ontplofte ze en zei:
''Onmiddellijk terug brengen dat rode ding, halvegare dat je bent.''
Daar ging hij weer op zijn fiets, de stakker.