Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Hij gaf de zwaan een kusje

Toen ik mijn hond Bonky uitliet bleef hij opeens bij een zijweg staan en begon te blaffen. Ik zag waarom hij blafte, want ongeveer honderd meter verderop zat een zwaan op de weg. Hij wou er naar toe, maar ik zei:
''We gaan naar hem toe, maar je doet hem geen kwaad, hoor. Je weet, dat ik een dierenvriend ben en ik lid ben van de dierenpartij. Hij keek mij met zijn kop schuin aan, en zei:
''Weet ik baas, ik doe niemand kwaad, je kent me toch.''

Hij was als de eerste bij de zwaan en ik zag, dat het beest erg bang was voor de hond, maar ik vond het vreemd, dat hij niet wegvloog. Toen zag ik, dat zijn poot was gebroken.
''Wat is er aan de hand met je'', vroeg ik.
Toen gaf hij huilend antwoord, en vertelde:
''Mijnheer, mijn vriend is vanmorgen overreden door een auto en opgehaald door de dierenambulance.
Ze lieten mij achter, maar ik ben ook gewond en kan niet lopen en vliegen en ik verrek van de honger.''

Bonky kreeg medelijden met de zwaan en knuffelde en likte hem. Nu was de zwaan niet bang meer en vroeg:
''Mijnheer, ik heb zo'n honger, kunt u wat waterplanten uit de sloot halen of een visje?''
''Moet ik het doen, Kees?'', zei mijn vriend.
''Doe maar'', en ik liet hem los.

Hij rende naar de sloot en kwam even later terug met een bek vol waterplanten en legde het voor de lange hals van de zwaan neer.
''Eet maar lekker op, lieve zwaan'' en hij gaf hem een kusje.
Ik dacht, die zwaan kan niet hier achterblijven en ik zocht naar mijn mobieltje om de dierenambulance te bellen, maar kon de telefoon niet vinden. Wanhopig werd ik en Bonky zag het aan mijn gezicht.

''Wat zoek je baas, je telefoon? Die heb ik meegenomen en zit in het tasje onder mijn halsband.''
Ik wist niet wat ik meemaakte, wat een intelligente en lieve hond, waren de mensen maar zo, dacht ik. Onze lieve Heer moet dat gezien hebben en de hond ingelicht hebben. Ik pakte de telefoon en toen was mijn verbazing ten top gestegen, want Bonky zei:
''Moet ik bellen baas, ik weet het nummer uit mijn hoofd?''
''Doe maar.''

''Het gaat helaas niet, baas. Mijn voeten zijn kletsnat en zitten vol met zand.''
Toen zei de zwaan:
''Geef de telefoon maar aan mij, ik bel wel, mijn snavel is nog schoon.''
Ik huilde bijna, omdat de beesten zo lief en behulpzaam zijn voor elkaar. Wat heb je toch nare mensen. Nu lees ik, dat mannen de kop van een zwaan hebben afgehakt. Wat een schorem, maar ik ben bang, dat ze weer voor een slappe rechter moeten verschijnen. Even later kwam de dierenambulance en namen de twee stevige vrouwen de zwaan mee. Bonky gaf de zwaan nog een knuffel en de vrouwen vonden dat zo lief, dat ze hem een hondenbrok gaven.
''Hartstikke bedankt, hé'', riep hij de vrouwen na.

Schrijver: kees niesse, 25 april 2014


Geplaatst in de categorie: dieren

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)