Ze had geen zin meer
''Henk, als je vanavond van bil wil moet je eerst condooms bij de drogist kopen, want ze zijn op.''
Vorige week had het echtpaar een pakketje met twaalf stuks, via het internet besteld.
''Zijn ze nu al op, Truus? Ik heb geen zin die dingen te kopen en af te rekenen bij een meisje achter de kassa.''
''Dan gaat het feest niet door, Henk.''
Zijn aantrekkelijke vrouwtje had altijd wel zin, maar hij moest wel een condoom gebruiken. Zal ik het toch maar wagen bij de drogist om de hoek. De pakjes liggen in een glazen standaard en die is afgesloten, dus ik moet het toch aan het meisje vragen. Stond er maar een jongen achter de kassa, dan was het niet zo'n probleem, dacht hij.
''Oké, ik ga wel naar de drogist''.
Hij trok zijn lange zwarte jas aan en zette een zonnebril op en deed zijn capuchon over zijn hoofd. Hij waagde het erop en ging de winkel binnen. Hij liep de winkel door en pakte een rolletje drop en een dikke plak chocolade en wilde dat bij die knappe deern afrekenen. Met het zweet in zijn bilnaad stond hij voor de kassa en keek het meisje aan.
''Is er nog meer van uw dienst?'', zei ze vriendelijk. Hij begon te stotteren en wees aarzelend naar de glazen stolp waar de pakjes condooms in lagen.
''Ik begrijp het, mijnheer. Die dunne condooms zijn iets duurder, maar geven een lekker gevoel. Zal ik een pakje voor u pakken?''
Henk dacht, nou die weet van wanten. Had hij helemaal niet op gerekend. Dat was even een meevaller. Helemaal geen probleem. Wat was hij opgelucht en betaalde de rekening en nam vriendelijk afscheid van dat mooie meisje.
''Prettige avond'', riep ze hem nog na.
Toen hij thuiskwam zat Truus al op de bank. Ze nipte aan een glas sherry.
''Is het gelukt, schat?''
''Ja hoor, niks aan de hand. Het meisje achter de kassa wist precies wat ik bedoelde. Ik had het wel effen benauwd hoor en was bang dat er klanten achter me zouden gaan staan, want dan had ik het niet gedurfd. Ik overhandigde haar een rolletje drop en een reep en toen ik zo aandachtig keek naar de vitrine waarin de pakjes condooms lagen, zei ze:
''Kan ik u nog ergens anders mee helpen.''
Ik wees naar de condooms, en zei:
''Ik wil zo'n pakje.''
Ze begreep het meteen en pakte een pakje. Ze zei, dat ze heel dun en sterk waren en het een prettig gevoel geeft. Haar man gebruikte ze ook. Ik was meteen opgelucht en rekende af.''
''Zie je wel Henk, het is de gewoonste zaak van de wereld. Ik ben trots op je. Maar nu wat anders. Ik heb vreselijke zin na die sherry's. Zullen we even een vluggertje doen?''
Ze gingen naar de slaapkamer en Truus deed haar slipje naar beneden en hij opende een pakje om het condoom eruit te halen. Hij probeerde het om zijn stijve lid te doen, maar het lukte niet. Wat zat hij te etteren.
Truus riep:
''Hé, komt er nog wat van.''
''Ik krijg dat kreng er niet om, ze zijn veel te klein. Ze heeft mij een te kleine maat gegeven.''
Zij trok haar slipje weer aan en kwam van het bed af. Zij probeerde het ook om dat kapotje om zijn lid te krijgen, maar het lukte niet.
Dat is zwaar kloten, Henk. Breng ze maar terug en vraag een grotere maat.''
Hij was zo opgewonden geraakt door de prachtige roomkleurige dijen van zijn vrouw, dat hij gauw zijn broek weer aan deed en terug ging naar de drogist. Gelukkig waren er geen klanten.
''Dag mijnheer, is het gelukt?'', zei ze.
Henk kreeg een rode kleur of had die al van de opwinding, en zei:
''Mijn vrouw wilde meteen aan het werk en toen ik een condoom uit het pakje had gehaald en het er omheen wilde doen, lukte het niet. Ze zijn te klein. Ze zijn geschikt voor lilliputters.''
''Dat moet u niet zeggen, mijnheer. Laatst was hier een lilliputter en die moest de grootste maat.''
''Mag ik u deze dan teruggeven, mevrouw?''
''Hallo zeg, dat kan toch niet. Het pakje is opengemaakt, die kan ik niet meer verkopen. Ik weet toch niet, dat u groot geschapen bent, dan had u het moeten zeggen.''
''Mag ik dan de grootste maat even passen?''
''Dat kan toch niet, mijnheer. Waar zit uw verstand? Stel je voor, zeg.''
''Heeft u dan voor die zaken geen paskamer?''
''Nou mijnheer, u maakt het nou wel erg bont, hé. Dat kan toch niet. Wat een idee, een paskamer voor het passen van een condoom. Moet ik u dan nog helpen ook?, zei ze lachend bij het gillen af.
Henk had meer zelfvertrouwen gekregen, en zei:
''Dat zou niet gek zijn, u bent een mooie vrouw. Geintje hoor, geef mij maar de grootste maat'', en hij betaalde de rekening.
Ze moest nog lachen toen hij de winkel wilde verlaten en gaf hem een knipoog.
Toen hij weer thuis kwam stond Truus de aardappels te bakken, maar ze had nu geen zin meer.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: humor
condooms
165
Geef je reactie op deze inzending: