POGING TOT VOLKSBESCHRIJVING

Op het Noordzeestrand loopt een jong meisje in zwemkleding. Ze kijkt naar het volgeschreven papier in haar hand, en moppert:
"Ach, ik heb geprobeerd iets over de Nederlandse en Belgische bevolking te schrijven. Maar ik heb er niets van gemaakt! Weg ermee!"
Ze verscheurt het vel en gooit het in 't schuim van de branding. Daarna springt ze kopje onder in de golven voor haar Nieuwjaarsduik. Meteen staat ze weer recht overeind. Een krans van zeewier siert haar lange haren.
"Opeens zo'n kriebelding om mijn bol! Daar zitten van die harde kogeltjes in. Moet de eerste dag van het jaar mij al zo dwars zitten?"
De krans van zeewier vol drukkende bolletjes gaat dezelfde weg als het afgewezen schrijfwerk.

Een bedaagde dame zit aan de kust van een mooi, rustig eiland. Dat groepje bomen op de strandheuvel geeft haar koelte om na te denken en te werken.
"Ik woon al heel lang op dit prachtige eiland. Ja, ik wilde het roerige Europa ontvluchten. Nu wil ik iets schrijven over de mensen die hier wonen, leven en werken. Het is wel moeilijk..."
Maar al spoedig gaat haar pen roetsj, roetsj over het papier. Het geruis van de boomkruinen boven haar geeft rust en moed voor het schrijven.
Hebben die bomen enige kennis aan deze vrouw? Dat zou kunnen. Ze zijn voortgekomen uit zaden, die eens een heel langdurige en onnaspeurbare wereldreis met elkaar maakten. Die zaden waren de harde kogeltjes die deze dame in haar jonge jaren op haar hoofd voelde drukken bij die koude duik in de Noordzee!

Schrijver: Han Messie, 30 december 2014

hmessielive.nl

KOUDE DUIKEN REIZEN DUIKEN REIZEN

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 102