Winterreis

Het was een koude wintermorgen. Door een warme zon die aan een helder blauwe hemel scheen, was de koude beter te dragen, doch deze verhinderde niet dat men de eigen adem als een zichtbaar klein wolkje waarnemen kon. De vrouw pakte een grote reistas met kleren en cadeaus. Het was tijd om de terugkeer van het Licht te vieren. In de meer noordelijke landen kende men dit als het feest van Yule. In de meer zuidelijke landen heette het feest, na de kerstening, Kerstmis. Het was een tijd dat familie en vrienden bijeenkwamen. De vrouw had nog een extra feest te vieren, een verjaardag die de jarige vurig hoopte te halen. Het leek erop dat dit ging lukken.

De vrouw riep haar wolfje en reisde naar de plaatselijke plek waar de geelblauwe rups vertrekken zou. Deze zou haar, samen met haar bagage en haar viervoetige reisgezel, brengen naar een zuidelijk gelegen bestemming. De reuzenrups werd gevuld met vele reizigers die het Lichtfeest elders in het land gingen vieren. De vrouw nam plaats met haar reistas naast haar stoel en haar wolfje aan haar voeten. In snelle vaart reed de rups door het weidse landschap. Hier en daar zag de vrouw druk bezochte kerstmarkten, die sinds een paar dagen extra bewaakt en beschermd werden door gevleugelde, witte eenhoorns. Overal waar de edele dieren liepen of vlogen, lieten zij een beschermend Licht achter in de vorm van kleine fonkelende sneeuwsterretjes. Het waren donkere dagen en er was meer Licht nodig dan ooit ervoor.

Op een grote rustplaats voor de rupsen, stapte de vrouw over op een rups die in een andere richting haar verder brengen zou, naar haar plek van bestemming. De overdekte overstapplaats was bevolkt met vele reizigers, zoekend naar de juiste rups om mee verder te reizen, tussen kerstwinkels vol feestverlichting die hun seizoensgebonden waren aanprezen. Tussen de reizigers en de rupsen vlogen witgevleugelde engelen, die in hemelse koren de mooiste kerstliederen zongen. Sommigen speelden fluit of viool. In het midden van de overstapplaats speelden twee engelen piano. De liederen en de hemelse muziek vulden de harten van de reizigers met Liefde en Licht voor alle medebewoners op Aarde.

De vrouw vervolgde haar weg naar de plek waar zij geboren was. De plek waar zij haar familie ontmoeten zou, om samen het feest van het Licht te vieren. Het feest dat samenviel met haar geboortedag, en de bijzondere verjaardag die zij hoopte te vieren. Eenmaal op de plek van bestemming, werd zij opgehaald door een sterrenfonkelend wit rijtuig. Zes witte, gevleugelde eenhoorns brachten het rijtuig naar het adres waar zij en haar viervoetige reisgezel deze Lichtdagen zouden doorbrengen. Het was haar oude vertrouwde huis. Al was zij nog zo lang geleden elders gaan wonen, op dit adres was zij altijd weer thuis.

Er volgden voorbereidingen voor een feestmaal, warme ontmoetingen, geschenken gegeven en ontvangen, Liefde en Licht gedeeld. De hoopvolle mijlpaal van de verjaardag werd gehaald. Er volgden dagen van rust, en van voorbereiding op een nieuw feest, die het oude jaar uitluiden en een nieuw jaar inluiden zou. Hoewel het buiten koud was, was het warm in de harten van mensen. Het was de warmte van het terugkerende Licht. De warmte van een belofte die in de vorm van een lente nieuwe kleuren en avonturen brengen zou.

De vrouw wist dat zij in het nieuwe jaar een aantal nieuwe reizen zou maken. Nieuw in de zin van: 'niet eerder gemaakt'. Zij wist dat iedere reis is als het stappen in een blauwgele rups, en erop vertrouwen dat je op de plek van bestemming komt. Ook als de reis over nieuwe wegen gaat, en over landschappen die nog niet eerder bezocht zijn. Met deze gedachte zag de vrouw het nieuwe jaar en alle nieuwe uitdagingen die op haar pad zouden komen, vol vertrouwen tegemoet.

Schrijver: Gabriëla Mommers, 31 december 2016