ZO'N ZIN

Het was een van die eerste heerlijke warme dagen in het voorjaar. De kinderen hadden die middag vrij en dus werd er opvang geregeld. Gelukkig was die mogelijkheid er, bij opa en oma. Opa had besloten om met z’n kleinzoon even een rondje door het park te lopen – even de benen strekken en een luchtje scheppen. Het ventje de hele middag op de playstation bezig te zien, is ook niet alles, vond opa. Al wandelend vroeg hij z’n kleinzoon, die in groep 6 zat: ‘Vind je het leuk op school, jongen?’ ‘Zeker opa, maar soms verveel ik me, als ik de opdrachten af heb, en we moeten wachten tot de anderen klaar zijn.’
‘Ja, dat lijkt me ook niet echt leuk en wat ga je dan doen kerel?’ ‘Dan ga ik nadenken opa, over van alles en nog wat.’ ‘Waarover dan zoal, ventje?’
‘Nou, weet je opa, wat ik mij weleens afvraag. Wat is het nut en de zin van alles; van school, eigenlijk van het hele leven. Ik moet alsmaar leren en straks naar een andere middelbare school en wie weet nog verder. En daarna ga ik misschien ook trouwen en kinderen krijgen en dat is het dan. Waarom opa, het is zo voorspelbaar en saai.’
‘Oei, wat een moeilijke vraag is dat. Weet je ik zal het je maar heel eerlijk vertellen, want jij bent slim genoeg om het te begrijpen. Er is helemaal geen zin, het leven heeft niet een zin. Het leven is een gegeven. ‘Maar er is altijd hoop,’ zei mijn opa mij altijd, want wist hij: ‘zin moet je maken.’ ‘Hoe bedoelt u opa “zin moet je maken”.’
‘Nou, jij ziet de normale gang van zaken al helemaal voor je jongen, maar het hoeft helemaal niet zo te gaan. Misschien vind je die gang van zaken maar niks en richt jij je leven heel anders in. Je hebt tot een bepaalde hoogte altijd de vrijheid om zelf te doen wat je wilt. Jij kunt altijd zelf je zin in het leven verzinnen. Jij bent er gewoon en hebt maar te zijn, maar binnen dat zijn heb je veel mogelijkheden om ook eventueel je zinnen te verzetten.’ ‘Het zal wel opa, ik moet nog veel leren begrijp ik wel.’ ‘Juist kerel, maar dat is nou juist ook het leuke, het leven zit soms vol verrassingen. Straks over een paar jaar wordt je misschien echt smoorverliefd, misschien ben je het nu al. Heb je al een vriendinnetje?’
‘Nee hoor opa, niet tegen pap en mam vertellen.’
Het kleinzoontje bloost en opa weet genoeg.
‘Nee, van wat wij bespreken, vertel ik niets, aan niemand, jongen. Maar weet je, als je smoorverliefd bent, wil je als je ouder bent, soms toch een gezinnetje met je vriendin stichten en dus ga je dan toch hetzelfde levenspad aflopen als ik en je ouders en daar is niks mis mee. En echt totaal niet saai.’ ‘Maar opa, dat is toch zo ……. zo, – ik weet het niet – zo niet spannend?’ ‘Vergis je niet jongen, als je ouder bent, vind je het vaak veel leuker en spannender dan je nu kunt bedenken. Dat zijn zo van die dingen die je met de tijd in het leven zult ervaren.’ ‘Het zal wel opa, en dan als je heel oud bent dan ga je dood net als mijn andere opa.’ ‘Ach, bekijk het maar zo, het leven is een voetbalspel en jij bent uitverkoren om eraan mee te doen. En het wedstrijdverloop lijkt voorspelbaar, maar is het vaak niet. En wat vinden we het voetbalspel toch leuk met z’n allen. Dat is het spel, maar vergeet niet dat, ook al eindigt de wedstrijd, ik toch verder leef. Een deel van mij is met jouw pa en met jou meegelift en dat is toch geweldig om te weten?’ ‘Zo had ik het nog niet bekeken opa. Dat geeft een beetje troost!?’ ‘Zo zou je dat kunnen zeggen jongen.’ ‘Verdorie opa, u snijdt altijd van die serieuze en moeilijke onderwerpen aan.’
‘Deugniet’, zegt opa. En beiden gaan ze hardop lachen. ‘Hé, kerel, zie jij wat ik zie?’ ‘Ik geloof het wel opa,’ ‘Daar staat onze zin van vandaag’.
Beiden lopen versneld naar de eerste ijscokar van het jaar en opa koopt hun eerste hoorntje.

opa zin ijsje zin ijsje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.009