Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

OP ZOEK

Een jongeman die zichzelf een beetje kwijt dreigde te raken besloot op zoek te gaan naar zichzelf.
Hij besloot zich toe te leggen op ‘zen’, een vorm van boeddhisme waarbij men door concentratie en meditatie probeert om zijn ware zelf te ontdekken in de hoop om zo ‘vrijer’ te kunnen leven. Hij ging om dit beter onder de knie te krijgen op zoek naar een leermeester. Hij had veel goede dingen over de monnik Xi gehoord.
Dus bedacht hij om al de kloosters te bezoeken in de regio waar de monnik mogelijk zou kunnen verblijven. Daar zou hij toch ergens moeten zijn. Aangezien Tibet een groot onherbergzaam land is, werd het een jarenlange zoektocht. In alle kloosters had men natuurlijk wel gehoord van de monnik Xi, maar ja waar die nu was, dat wist men niet. Na het laatste klooster te hebben bezocht gaf de jongeman het op, hij ging naar huis. Onderweg liep hij richting een klein dorp op zoek naar water en iets om te eten. Het was nog een eind van het dorp af, toen hij een klein armoedig hutje zag en daarachter half verscholen tussen de bomen was een weilandje waar enkele koeien liepen. Hij dacht als er koeien zijn, is er ook vast iets te eten en drinken. Toen hij vlakbij was zag hij onder de bomen een oude man zitten mediteren. Hij ging naar de man toe, die ‘ontwaakte’ en zei: ‘ik zie jij hebt ver gereisd en je bent moe en hebt behoefte aan eten en drinken. Kom pak maar een stuk kaas en brood en wat melk.’ De jongeman deed dit maar al te graag en bedankte de oude man hartelijk. ‘Wat brengt jou hier?’ vroeg de oude man.
‘Ach, dat is een heel verhaal,’ zei de jongeman, ‘maar ik zal het u vertellen. Ik zit al langere tijd met onvrede in mezelf en had me voorgenomen om me te bekwamen in zen meditatie en ben daartoe op zoek gegaan naar de alom beroemde monnik Xi, waarvan ik hoop dat hij mij daarin wil onderwijzen.’
‘Ah, wat een dapper en wijs voornemen en dat al op zo’n jonge leeftijd. En heb je hem gevonden?’
‘Nee, ik ben alle kloosters langs geweest en iedereen kent hem, maar niemand weet waar hij is, dus rest mij niets anders dan weer naar huis te gaan.’
‘Je kent het spreekwoord zoekt en gij zult vinden?’
‘Jazeker oude man, maar het gaat blijkbaar niet altijd op.’ ‘Nou, daarin zou je je weleens kunnen vergissen weet je.’ ‘Hoe bedoelt u ?’ vroeg de jongeman. ‘Nou, ik ben de man die jij zoekt, ik ben Xi.’ ‘Hè, hoe is dat nu mogelijk, ik heb jaren gezocht en niemand wist waar u verbleef !?’ ‘Ach beste jongen, soms willen we iets te graag vinden en vind je het niet en soms komt het naar je toe. Aanvaard dat op bepaalde vragen, geen pasklare antwoorden zijn.’ Nadat de jongeman was uitgerust en al het onwerkelijke enigszins had verwerkt, wilde hij natuurlijk door de oude man onderwezen worden.
‘Beste oude man, kunt u mij leren hoe ik het beste kan mediteren hoe wordt ik zo ‘zen’, als u. Toen ik hoopte de monnik Xi te vinden, had ik verwacht hem te vinden gebogen over diepzinnige boeken en geschriften. Maar toen ik u zag, zat u onder een boom, kijkend naar de koeien in het weiland en de poes op uw schoot. Toch hoop ik dat u mij kunt helpen.’ ‘Ik zal je helpen jongen, maar ik geef geen lessen.’ De jongeman keek teleurgesteld. ‘Maar,’ vervolgde de monnik, ‘toch help ik je, ik zal je de weg wijzen die je moet gaan. Weet je waar ik mee bezig was toen je hier aankwam?’ ‘Ik vermoed dat u aan het mediteren was.’
‘Goed geobserveerd jongen, maar ik was ook lessen aan het volgen.’ ‘Lessen aan het volgen?’ vroeg de jongeman verbaasd. ‘Maar u hoeft toch geen lessen meer te volgen?’
‘Jazeker op en met ‘zen’ raak je nooit uitgeleerd.’
‘Maar wie kan u nou nog iets leren, u bent degene die anderen de weg wijst.’ ‘Inderdaad jongeman, maar de mensen moeten wel zelf de weg verkennen en aflopen. Weet je wie mijn leermeesters zijn?’ ‘Nee, ik zou het niet weten?’ ‘Echt jongen geloof me, ze zijn altijd vlakbij me en daarom zat ik hier ook onder die boom. Ik neem hun lessen in mij op.’ De jongeman werd zo’n beetje de vleesgeworden verbazing.
‘Mag ik je aan hun voorstellen. Kom maar mee.’ De monnik ging weer op z’n plek onder de boom zitten en wees op de grond naast hem. ‘Ga zitten jongen en kijk. Zie je ze?’ ‘Om eerlijk te wezen – nee, ik zou niet weten wat u bedoelt.’ ‘Nou, dan is dit de enige les en tevens de weg die ik je aanreik. Kijk goed om je heen, ervaar, onderga en leer.’ De jongeman begreep er niets van. ‘Kijk jongen, die koeien leren me hoe zen te wezen en de poes op mij schoot, spint me haar wijsheden toe. Deze wezens zijn helemaal zichzelf, het toppunt van zen. En hier onder de boom kan ik het ervaren en er van leren. En ook de boom, de boom zelf vertelt me aan de hand van de wind die z’n bladeren doet ritselen, eeuwenoude verhalen. Ook al versta ik ze niet letterlijk; ik neem ze op in mijn geest en hart; daar doen ze hun werk. Beste jongen, zen is een rijpingsproces en altijd moet je openstaan om te blijven leren.’ De jongeman bedankte de wijze man voor z’n inzichten en ging weer voldaan richting huis. Hier kon hij wat mee. De oude monnik zwaaide hem uit en hij zwaaide terug. Na enkele tientallen meters bereikte hij een bocht. Nog eenmaal keek hij om, om nog een laatste keer te zwaaien.
Hij keek om en keek nog eens goed. Het huisje, de koeien, de boom en de monnik en de poes – alles was plotseling spoorloos verdwenen.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 4 februari 2019


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 1 stemmen 1.044



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)