WITTE MUIZEN
Nadat ik de container weer bij de weg in de bergruimte had gezet, zag ik ze liggen. Verdorie muizen, ja hoor ik had er op het nieuws al iets over gehoord, door de zachte winters, vermenigvuldigen die deugnietjes zich razendsnel. Maar albinomuizen had ik nog nooit gezien. Goed tamme witte muizen natuurlijk wel, Maar wilde witte muizen nog nooit. Gelukkig waren ze zo te zien hartstikke dood; er was geen enkel teken van leven te bespeuren. Helaas ik kon ze niet oprapen, weer last van mijn rug. Als ik me te ver buk, schiet het er zo nog meer in – zal wel weer die vervelende spit wezen.
Weer in huis gekomen, vertel ik het mijn vrouw. ‘Weet je wat ik net zag? Witte, twee sneeuwwitte muizen, hier bij ons in de berging. Ze zijn dood, maar ik heb ze niet in de container gedaan, want ik heb last van m’n rug, Kun jij dat even doen? Straks vreten de honden ze op.’
‘Verdorie, je hebt gelijk, want ze moeten wel ziek zijn dan, want met zo’n zachte winter is er overal vreten genoeg te krijgen, lijkt me. Ik ga er gelijk naar toe.’
Na een poosje komt ze weer terug, met een glimlach.
‘Gek toch, heb jij zoiets wel eens eerder gezien,’ vraag ik.
‘Ach joh, het waren geen muizen.’
‘Natuurlijk moeten het muizen zijn, wat anders?’
‘Nou, laat mij jou dan maar vertellen, wat het wel waren.’ ‘Nou wat waren het dan?’ ‘Het waren ponnies.’ ’Ponnies, ik ben gek zeker.’ ‘Nee hoor, echt het waren tamponnies, ik heb ze gisteren in het donker in de vuilniscontainer gemikt, die barstensvol was, en ze zijn er vermoedelijk naast gevallen.’
Gelukkig waren ze nog mooi helder wit.
Inzender: C.A. de Boer, 28 januari 2020
Geplaatst in de categorie: overig
muizen
109
Geef je reactie op deze inzending:
Ja, als je dat vanaf een afstandje ziet kan dat op een witte muis lijken, als je dan nog in schemerlicht staat. Een eerste, verkeerde indruk kan inderdaad wel wilde gedachten geven.