Verhalen

KORTE VERhALEN

‘Zeg C., weet je wat jij moet doen?!’
‘Nou, ik zou het niet weten.’
‘Nou, ik weet het wel, volgens mij heb jij veel talent voor het schrijven van korte verhalen. Je weet zoals vroeger Herman Pieter de Boer of tegenwoordig A.L. Snijders.’
‘Nou, ik weet het niet hoor … .’
‘Nou, ik weet het wel, jij bent een geboren ’korte verhalen’ schrijver. Je weet in weinig woorden zo veel te zeggen. Gevoel te leggen in een paar zinnen, sfeer te creëren, helderheid te verschaffen, je standpunt inzake bepaalde materie te geven, al of niet kloppend, en toch een ander in z’n waarde te laten.’
‘Je zegt dat nou wel, maar … .’
‘Nee, nee, geen gemaar, niet zo bescheiden. In al die gesprekken die we tot dusverre hebben gevoerd. Jij en ik, zo van man tegen man, weet je me iedere keer weer te overtuigen van je grote kwaliteiten. Je bondigheid, je kundigheid, je eenvoudige eloquentie. Geen woord is overbodig, geen woord misplaatst. Je schildert met weinig woorden hele sterke verhalen, zoals een volleerd impressionist z’n schilderijen die mensen op het netvlies blijven staan.’

‘Nou, jij zegt het, maar ik weet het niet hoor … .’
‘Dat is weer je bescheidenheid, die je in haar greep houdt. Schud haar af, kom tot bloei, wees jezelf, wees wie je in je diepste wezen bent. Net als in dit gesprek ook weer; slechts in enkele woorden zeg je zo verrekte veel.’
‘O ja?’
‘Ja natuurlijk, we kletsen elkaar nu al een half uur de oren van het hoofd. Goed jij hebt vandaag wel erg veel praatjes, maar toch vat jij alles samen in enkele woorden. Zo knap jongen, moet je echt wat mee doen.’
‘Nou, ik weet het niet hoor … .’
‘Zie je nou wel, dat bedoel ik.’