Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De paniek, het virus en Moeder Aarde

De aardbol laat weten dat blijkbaar we zijn vergeten goed voor haar te zorgen, we nemen alles voor goed- voor lief en voor vanzelfsprekend ook nog. Maar dat is het allerminst! Niets gaat vanzelf, niets is logisch, maar we willen heel graag denken van wel. We worden met onze neus op nare feiten gedrukt, immers leven we er om Moeder Aarde maar op los, kan ons het schelen dat: door uitlaatgassen de steden langzaamaan vertroebelen?

Zijn de seizoenen ineens hele rare dingen geworden, periodes die we vroeger klakkeloos wisten te melden omdat: zomer, zomer was, net als de andere drie seizoenen!

Nu zien we amper sneeuw, is het zo goed als geen winter, met van die krakende vorst die mensen naar het ijs toetrokken als het ware, nee Moeder Aarde laat merken dat we volkomen verkeerd met haar omgaan, immers paar weken geleden was er een sprinkhanenplaag?

Even dacht ik toen: jemig het zou zomaar 1 van de 7 plagen kunnen zijn, maar we hebben intussen al plagen genoeg sterker nog: er komen er steeds meer bij.....nu volop het virus wat mensen het leven kost, waarvoor je binnen moet blijven als het even kan, maar net voor dat nieuws binnenkwam kregen we al te horen dat: door de te zachte winter we meer ongedierte krijgen, muizen, ratten, maar ook wespen en muggen....en dan nu het virus.

Zijn het tekenen van Moeder Aarde, dat het genoeg is om met haar te sollen, is ze al die zooi op straat en in het water ook zo spuugzat? Is ze ons: de mensen die de wereld naar hun grootje helpen, soms ook zat? Heeft ze daarom dat virus leven ingeblazen, zodat de mens het leven als een kaarsje uit zal blazen? Al het chemische afval wat overal maar wordt gedumpt, al de uitstoten van de grote bedrijven die hun gif de lucht insmijten, is dat de reden dat ze op haar achterste benen is gaan staan?

Is ze daarom haar handen uit gaan steken en zegt: stop hiermee, want ik kan veel meer dan alleen om mijn as draaien, ik draai nu om mezelf en zoeken jullie mensen, ontevreden creaturen het maar uit met al je gif, je troep, je plastic, je uitstoot van gas, kortom mensen: je mocht op mij leven, wonen, genieten, maar wat niet de bedoeling was, de boel dusdanig te verstieren dat ik eeuwen nodig zal hebben alles weer in oude staat te laten floreren!

Was getekend: Moeder Aarde.

... Landen op slot, de wereld op zijn kop. ...

Schrijver: An Terlouw, 11 maart 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

5.0 met 1 stemmen 72



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Catrinus
Datum:
13 maart 2020
Helaas geen vrolijk stukje, maar een feitelijke waarheid. Zelf gebruik ik ook graag de metafoor 'Moeder Aarde', maar in feite zij we zelf moeder aarde. Wij zijn de mens die zuipt en rookt en zich te barsten vreet. Misschien een poosje best lekker, maar we beseffen pas de eventuele gevolgen als die daarbij horende enge ziekten zich openbaren. De vraag is zijn we er op tijd bij om het nog te genezen?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)