Spanje- Nederland

De berichten op het nieuws laten niets aan de verbeelding over, worden er hele lieve en leuke acties op touw gezet om mensen toch maar een beetje in de buurt van elkaar te laten komen. Heel lief echt heel ontroerend ook, net als de dame die in een hoogwerker even gedag kon zeggen tegen een dierbare! Zo geweldig.

De krant lezend zie ik tot mijn verbijstering het verhaal van een man, die nu zijn ouders kwijt is aan het virus, een dag na elkaar weg! Zijn broer inmiddels ook ziek, ongekende drama’s spelen zich af en ik denk aan jou.
Je zit in Spanje, een bloedeind weg, 1800 kilometer hiervandaan en inmiddels al zes weken alleen, helemaal in je uppie.

Dat is triest, dat is miserabel ennog veel meer. Manlief moest diverse specialisten af en was daarom alleen voor “ een paar dagen hier” maar die paar dagen zijn inmiddels veel meer geworden, er is een vette BTW bijgekomen!
Dit zijn nou de dingen die het nieuws niet halen, die toevallig op mijn pad komen en vanaf dat moment proberen we zo goed en zo kwaad als het kan, contact te houden.

Dit staat niet in het AD, dit komt niet op NU.nl, dit lees je nergens, jij kunt en mag niet hierheen en hij mag niet terug. Het stramien in Spanje is vele malen strenger ook nog en dus: loop je drie maal per dag met een zakje vuil, zogenaamd dan, naar de container die beneden staat, zodat je nog iets van beweging hebt.

Meer mag niet namelijk, je mag naar buiten voor de broodnodige boodschappen en om het vuil weg te brengen, de politie loopt er vaak voorbij, de gendarmerie eveneens en als ze je vaker zien kost het je geld!
Zit niemand op te wachten natuurlijk en het meest erge is toch wel dat: je de schitterende oceaan met het prachtige strand erbij, vanuit je raam ziet liggen maar: je kunt- en mag er niet heen!

Dit is een drama op zich, oh misschien een kleintje vergeleken bij het feit dat je er alleen zit, al zes lange weken, maar geen hond weet hoelang dit nog duurt dus houden we regelmatig contact, hebben het over onzin en zinnige dingen, praten over elkaar en over wat was en wat nooit meer terug komt.

Je hoort alleen de berichten over hier, maar jij hoort hier eigenlijk ook, net als Hans dat al is, met dat verschil dat jij daar in je eentje zit en hij hier niet....we halen niet het nieuws, maar letten wel op elkaar net zolang als dat nodig is en langer..... en weet je, dit lees je niet, dit verzin je niet en dit hoor je niet, misschien omdat het onder de noemer ‘ klein leed’ valt, wie zal het zeggen? Dit haalt geen Hart van Nederland, ook geen Hart in Actie, domweg omdat niemand jouw kant op mag en jij niet hierheen. Het zijn, zo zeggen ze, de kleine dingen die het doen, dus houden we het daar maar op en verder Conny, zeg ik: tot het volgende videogesprek, tot de app, tot de mail, tot horens en wens ik je alle sterkte in je eentje daar, 1800 kilometer ver! Liefs An

... Conny zit al zes weken vast in Spanje, Hans is hier.... ...

Schrijver: An Terlouw, 19 april 2020