Hij doet 't niet

Wij bestellen regelmatig iets via internet, gewoon omdat het goedkoper is en het tot dusverre goed is afgeleverd en geplaatst en om eerlijk te wezen het wordt vaak ook nog snel bezorgd. En in sommige gevallen hoef je er zelf ook niet mee te slepen – geen aanhangwagen huren of wat dan ook.
Het is nu eenmaal het marktmechanisme, dat in dit soort gevallen nu eens in het voordeel van de consument werkt.
Wasmachine, tv’s, koelkasten alles werkt zoals het werken moet. Zelfs afrasteringgaas en weidepalen met verdere bijbehoren worden met een vrachtauto keurig bezorgd en betaalbaar hondenvoer.

Nee echt, tot vandaag de dag gaat dat goed. Nu eerst snel even een blank stuk hout zoeken om het af te kloppen, want als je ergens te positief over bent, wil je later nog weleens het deksel op de neus krijgen.

Vanmiddag dacht ik even, verdorie je hebt te lang gewacht met dat afkloppen. Wat was namelijk het geval, mijn vrouw had een aroma diffuser – hoe bedenken ze het – besteld en het apparaat werd ook snel en keurig bezorgd zoals gebruikelijk. Ze was er ook blij mee. Echter er was een probleempje – hij deed het niet.
Natuurlijk ik weet het, de meeste vrouwen zijn niet echt technisch onderlegd. Trouwens ikzelf ook niet zo, maar toch als ik de gebruiksaanwijzing doorspit en met logisch nadenken wil ik nog weleens een probleem oplossen.
Maar, zoals iedere rechtgeaarde kerel, lees ik die eerst natuurlijk niet en bekijk het apparaat eens goed en druk op verschillende knopjes. Inderdaad er zit geen leven in het ding. Even beter kijken – had ze de stekker van het verlengsnoer niet in het stopcontact gestoken. Hè hè, dat is snel opgelost. Weer alle knopjes geprobeerd – helaas nog geen teken van leven. Verdorie denk ik, moet ik die vervelende vaak onlogische gebruiksaanwijzing alsnog doorspitten. Een half uur later – ik loop alles nog eens in een logische volgorde na en vraag haar: ‘Heeft hij het helemaal niet gedaan?’
‘Ja, heel even en toen heb ik het apparaat iets gedraaid en weer aangezet en toen was het over.’

Oei, toch maar een beetje voorzichtig wezen, het is wel een stukje techniek dat met water werkt. Stroom in combinatie met water, dat begrijp zelfs ik nog wel, is meer dan bloedlink.
Druk met een potlood, dat hopelijk een dodelijke stroom-stoot niet naar mij toe geleidt, nogmaals op de kleine knopjes.
‘Pas op hè, doe de stroom er anders even af,’ zegt ze.
‘Goed bedoeld lieverd, maar dan doet hij het gegarandeerd niet,’ zeg ik licht geërgerd.
Nogmaals kijken of het met de snoeren goed zit. Ja hoor bingo, het snoertje dat in het apparaat gedrukt moest worden, is er blijkbaar niet goed genoeg in gedrukt.
Met het verplaatsen was hij uit de aansluiting geschoten, wat ik in eerste instantie over het hoofd had gezien, omdat hij mooi tot onder het ronde eivormige ding liep. Dus stop ik het er alsnog in en – ja hoor hij werkt. Boven komt er geurige damp uit en het ei verkleurt prachtig om de zoveel tijd.

Zij weer blij, geen gedoe met het terugsturen en maar afwachten of je het geld terugkrijgt. En, ik – de grote a techneut in de familie – ben gelijk in haar ogen tot een klein technisch ingenieurtje benoemd. Heel misschien is die lichte onhandigheid van haar wel een familiekwaaltje, bedenk ik opeens.
Haar broer zaliger, die destijds in een moeilijke periode zat, beklaagde zich bij haar moeder en verdorie tot overmaat van ramp deed zijn televisie het ook niet. Mijn vrouw snel een andere tv gekocht en wij die er heen brengen. Voor de zekerheid kwam ik op het geniale idee om batterijen voor de afstandsbediening mee te nemen. De oude tv bekeken en inderdaad: hij deed ‘t niet.
Mijn grandioos technisch brein bedacht – laten we nou eerst die oude afstandsbediening voor de zekerheid maar even testen.
Het zal toch wel niet.
Goed de meegebrachte batterijtjes – ook nog het goeie formaat – erin gestopt en voilà, het wonder geschiedde, de tv deed het weer.
Wonder boven wonder nam Blokker het ongelooflijke verhaal van mijn vrouw voor lief, toen zij de tv terugbracht. Het verhaal was blijkbaar te ongelofelijk, dat het wel waar moest zijn.

‘Hij deed ‘t', zei ze toen ze thuis kwam.
‘Wat?’ vroeg ik.
‘Hij gaf het geld terug'.