Hoezo, rijdende rechter?
Graag mag ik het programma kijken, mr. Frank Visser die zaken tracht op te lossen, maar kijkend naar wat we hier gewoon zelf bereiken is die man niet nodig, hoewel het me best geinig lijkt een dispuut voor te leggen. Als ik echter zie wat mensen elkaar aan kunnen doen middels burenruzies dan bedank ik voor de eer en los onderstaand zelf op!
Wonend in een heerlijk appartement heb je natuurlijk best wel eens last van je buren. Er zit immers altijd kaf onder het koren en dat zullen onze medebewoners vast van ons ook wel eens zeggen, maar dit hoor ik dan niet en tja, dan kun je er ook niets aan veranderen, nietwaar? We lopen op sloffen binnen, los van het feit dat ik geen hakken draag, daar domweg niet op lopen kan zonder mijn hele hebben en houwen te breken, kan ik dat ook beter laten!
Er zijn buren die moeite hebben met hun visite te vragen schoenen eventueel uit te trekken, volgens mij is daar niks mis mee, zeer zeker niet als die hakken de gehele avond de vierdaagse lopen. Het getik wordt door ons beantwoord door wat te tikken op de verwarming, soms helpt het, soms niet. In het laatste geval gaat de radio harder, dat merken ze namelijk wel! Maar nu het punt waarvoor ik me toch gisteren even bij de buren meldde, ‘s morgens op 5u15, jazeker een kwartier over vijf uur heen, schrikken meneer T en ik ons te barsten, waarvan weten we niet, tot we het weer horen, het komt bij de buren vandaan, wederom.
Nou zitten hiernaast Roemenen, die erg vroeg werken, een spannende baan hebben en er met vier personen wonen, dat kan, dat mag en in tegenstelling tot de vorige bewoners zijn hier dames bij die weten hoe het kan én moet. Omdat dit geluid niet de eerste keer was, het de nachtrust kost die ik zeer weet te waarderen, ga ik gisteravond even naar ‘hiernaast’, moet twee maal bellen voor er wordt opengedaan maar dan verschijnt de dame in kwestie.
Gelukkig hoef ik me niet in het Roemeens als gebarentolk verstaanbaar te maken, ze praten ook Engels en dat lukt prima! Ik vraag haar wat ze in ‘s hemelsnaam uitvoert in de keuken, waarop ze me binnen vraagt. Ze begrijpt me niet en ik leg uit dat er blijkbaar iets in de keuken gebeurde wat ons wakker maakte. Ze zegt, ik sta om 5 uur op, waarop ik zeg, dat weet ik, want even later ben je in de keuken, maar ik begrijp niet wat er dan gebeurt zodat wij wakker worden, nou zij dus ook niet.
We kijken de keuken in, er staan een koffieapparaat en een waterkoker, ik zeg, dat is het niet, het lijkt alsof er met kracht iets wordt neergeknald op de aanrecht, maar dat is dus niet zo, tenminste dat zegt ze. We komen er niet uit en ze belooft me de volgende ochtend nog zachter te doen dan normaal. En dat is iets wat ik beaam, want last hebben we er niet van, behalve ‘s morgens erg vroeg en dat is minder natuurlijk.
Thuis bedenk ik ineens dat het ook de waterkoker wel zou kunnen zijn, want zo’n ding moet je gevuld terug zetten en die staat dicht tegen de achterwand aan, dus zou het dat kunnen zijn, maar zeker weten doe ik het niet. Dan gaat net de telefoon, de verhuurder van de woning belt me en zegt: heb je een probleem met je buren? Ik zeg, we komen er niet uit, worden ‘s morgens om even over vijven wakker van iets in de keuken, maar weten niet wat, ik heb geen problemen met hen, ze zijn aardig maar zo denk ik er om vijf uur niet over natuurlijk. Vanmorgen was het stil, dus ik ben er niet wakker van geworden. Ze schiet in de lach en zegt: we gaan kijken wat het is, als je het weer hoort, wil je het dan laten weten? Met een ‘natuurlijk’ verbreken we de verbinding en ik bedenk: wat nou bij de rijdende rechter op de eerste rang?
We lossen het gewoon onderling op!
casema.nlGeplaatst in de categorie: welzijn
Buren
79
Geef je reactie op deze inzending: