Als desolatie toeslaat

Dat veel, heel veel mensen nu in desolate toestand verkeren is niet zo vreemd. Men gaat in zichzelf gekeerd de dag door, soms de nacht ook en er zijn echt leukere dingen dan desolate mensen. Maar probeer er maar eens achter te komen of iemand in een dip zit, niet goed in zijn of haar vel, best lastig. Nou kan het erger, verveling kan toeslaan en de lontjes, voor zover aanwezig worden korter tot ze niet meer dan een draadje zijn! Ook dat is erg, zo bleek vandaag maar weer. Verveelde mensen die gedwongen thuis zitten terwijl ze normaal ‘s avonds op pad zijn, verzinnen nu de meest bizarre acties om maar “iets te doen te hebben”. Dat is niet alleen aan de jeugd maar ook aan volwassen mensen te zien.

Gebogen schouders, geen lach maar een grimas trekken, geen goedemorgen, -middag of -avond wensen, maar hoofd omdraaien, eigenlijk te triest voor woorden. Maar je doet er niet veel aan, behalve als mensen te ver gaan. Dat gebeurde vorige week en ze zei: wat moet ik nou, ze klagen dat ik niks meer uit mag kloppen (ze woont in een flat) en ze zeggen ook nog: dat ik de maatregels niet opvolg. De ironie van de zaak is, dat juist zij al maanden in haar gedwongen eentje zit, ze ziet niemand uit zelfbehoud, houdt iedereen weg, uit angst voor besmetting en dan deze nare opmerking, die slaat nergens op.

Toch is het wel herkenbaar want ikzelf loop vorige week met meneer T even bij de Aldi, zijn halverwege en ik zeg, kijkend naar hem: oh barst, ik heb m’n mondkapje niet op! Dat was zo verholpen want in elke zak zit er wel eentje, dus probleem opgelost. Dat zij van zoiets beschuldigd wordt is te idioot voor woorden, maar in deze idiote, nare tijd zijn - en zullen er altijd mensen zijn - die uit pure verveling acties starten in de hoop de dag wat te breken.

We leveren heel wat in, zo zeg ik haar. Er ligt een aantal mensen met de vijand in bed, vreselijk gewoon en in plaats van je daarmee bezig te houden zijn er dus individuen die de dag doden met kissebissen, zeuren over minimale dingen, klagen over wat voorheen nooit een punt was, maar wat nu bijna zo groot wordt dat het een ware veldslag dreigt te worden! Ik kalmeer haar, zeg: zinloze acties moet je geen bijvoeding geven, maar stuur een berichtje terug en zeg: dat er ooit een einde komt aan deze shit. Inmiddels is ze gekalmeerd en zij zegt: je hebt gelijk, ik maak me druk terwijl de kool het sop niet waard is!

Zo is het hoor en weet je, bedenk dat je vandaag iemand blij hebt gemaakt! Blij, vraagt ze verwonderd? Ik zeg: jazeker wel, want dat mens is een poos bezig geweest, denkend je een hak te zetten, maar dat laat je niet gebeuren. Wanneer je haar ziet als je de stofdoek uitklopt zeg dan gewoon gedag, wedden dat ze niet weet waar te kijken? Lachend zegt ze: zodra dat gebeurt laat ik het weten, we sluiten af en ik weet: verveling doet rare dingen met een mens, ook in onze flat zitten mensen die zich vervelen, maar dat zegt meer over hen, dan over ons, toch? Goedemiddag!

... Verveling is gevaarlijk ...

Schrijver: An Terlouw, 1 februari 2021