De Mier, De Vlieg en de Vanger

‘Hoi mevrouw mier,’ vroeg de vlieg, ‘hoe staat het er mee?’ ‘O, best wel aardig, maar we hebben het druk hè, er moet nog heel veel gebeuren!’
‘Ja, ik zie jullie altijd maar flink bezig zijn. Drukke typetjes zijn jullie, ijverig. Mooi om te zien.’
‘Dank je, fijn dat je dat zo opmerkt.’
‘Ja, maar ik benijd jullie niet. Verdorie altijd maar bezig, het lijkt soms wel dag en nacht. Als ik naar jullie kijk dan wordt ik al moe.’
‘Doe dat dan ook maar niet,’ merkte de mier op.

‘Zal ik doen, maar als ik u mag adviseren, neem eens een beetje vakantie – het leven bestaat toch niet uit werken alleen?’
‘Nee, maar als je wat wil bereiken, zal je toch je handen uit de mouwen moeten steken. Wat je wil hebben, komt niet uit zichzelf naar je toe.’
‘Ach, het is maar hoe je het bekijkt. Wij vliegen letten goed op wat mensen achter laten en dan is ons tafeltje gedekt, ons kostje weer gekocht. U moet het gewoon slimmer aanpakken mevrouw mier.’

‘Ach, jij hebt makkelijk praten vlieg. Je weet wij moeten het hier op de grond zien te vinden en dat is hard werken. Jij kunt een beetje lanterfanten. Maar pas maar op, want je wordt soms te onachtzaam en dan wordt je dood gemept door een vliegenmepper.’
‘Ja, dat is waar, maar ik ga alleen ‘s avonds naar binnen als de mensen slapen. Overdag blijf ik meestal buiten.’
‘Toch zou ik niet met je willen ruilen,’ zei mevrouw mier. ‘Nou, ik zou het toch maar wel doen als ik u was en het mogelijk zou zijn. Wij hebben een heerlijk leven. Niet te druk en voedsel zat.’
‘Jij hebt het misschien wel wat gemakkelijker, maar jullie leven vaak maar zo erg kort.’
‘Hoe bedoelt u mevrouw mier, ik heb u net uitgelegd dat ik pas tegen de avond een huis binnen ga en dan zijn de mensen moe en gaan slapen. Juist dan ligt er voedsel zat en dreigt er geen gevaar.’
‘Ja maar, ook buiten dreigt er gevaar, vooral als je niet oplet,’ wist de mier.
‘O ja?’
‘Jazeker, terwijl jij zo op mijn doen en laten let. Let een ander op dat van jouw.’
‘O ja?’
‘Jazeker, je hebt het niet opgemerkt, maar achter jou in dat struikje zit al een poosje een vliegenvanger. Een heel schattig mooi zangvogeltje dat jou in het vizier heeft.’
De vlieg schrok, vloog op en probeerde nog weg te komen. Helaas de vliegenvanger plukte hem in z’n vlucht uit de lucht. De vlieg schreeuwde tevergeefs: ‘Help mevrouw mier, help!’
Helaas mevrouw mier kon het niet voorkomen dat de vliegenvanger hem richting de hemel hielp.

Vanuit het donkere gebladerte van een hoge boom even verderop, had de wijze uil het tragische tafereel gehoord en aanschouwd. Hij wist het zo goed als zeker de waarheid lag ergens in het midden. Soms is het tijd om te gaan werken en soms om te rusten. Hij dommelde verder, zijn tijd om zich druk te maken, zou vanavond weer komen.