Een Waardevol Gevoel

Hij was een kleine sjacheraar: rommel zo goedkoop mogelijk van anderen aftroggelen en dat dan weer anderen aansmeren op de plaatselijke rommelmarkt. Ja, hij had er gevoel voor – handel. Hij had die echte handelsgeest van z’n vader geërfd.
Een waardevol gevoel, tenminste het leverde hem genoeg zwart geld op, zodat hij in een dikke glimmende Mercedes – goed wel een tweedehands dan – kon rijden en daar in het dorp de blits mee maken.
Hun motto’s waren: handel is handel en de mens wil nu eenmaal een beetje beduveld worden en wij zijn geroepen om aan die onbewust sluimerende behoefte te voldoen.

Een paar straten verderop deden een vrouw en haar man hun jassen aan om naar de rommelmarkt te gaan. Hij vond het maar niks, maar goed hij had haar beloofd een keer mee te gaan. Ze vond het zo gezellig met z’n beiden.
Bij de kleine sjacheraar z’n standplaats aangekomen, viel haar oog direct op een geelkoperen kitscherige gieter.
Het ding moest 35 euro kosten, maar dan had je ook wat zei de verkoper. ‘Mevrouw loop de hele markt maar over, u vindt nergens een tweede exemplaar.’
En het was waar, hij had altijd oog voor dingetje die schijnbaar uniek bleken, maar van weinig waarde. Althans als hij het aankocht. De gieter had hij gratis bij aankoop van iets anders los weten te peuteren. Ook had hij enkele schilderijtjes meegekregen. Hij had even geaarzeld om ze in de container te mikken, maar ach het fleurt m’n kraam toch ook wel wat op, bedacht hij. Wie weet kan hij ze wel als extra aankooppremie gebruiken – even de mensen over de aankoopdrempel trekken.
Ze vond de gieter wel heel mooi en aarzelde. Haar man hakte de knoop door en zei:
‘Beste man, we kopen hem voor 30 euro en dan wil er een van die schilderijtjes bij.’
‘Nou vooruit dan maar.’
De vrouw keek haar man verbaasd aan. Zo van wat moet hij nou toch met dat onnozele schilderijtje?
Thuis gekomen had de man haar uitgelegd, dat het schilderijtje een enorme onverklaarbare aantrekkingskracht op hem had uitgeoefend. Het had hem als het ware ingefluisterd van – koop me, laat me niet gaan, ik wil mee – ik verpieter hier en wil gezien worden.
Nee, hij had helemaal geen verstand van kunst, maar had gewoon z’n gevoel gevolgd. Het bleek een echt eerlijk waardevol gevoel.

Een maand later sloeg de sjacheraar, de plaatselijk krant open, op zoek naar handel, en las de vette kop:
‘DORPSGENOOT KOOPT WAARDEVOL SCHILDERIJ OP ROMMELMARKT’ .
Hij herkende het schilderijtje – het bleek een lang gezocht schilderijtje te zijn van een beroemde Franse impressionist. Enkele tonnen waard.

Het schilderijtje hangt nu in het Louvre.