Verhalen

IK _ EN VERDER?

Remco, een jongetje van zeven jaar, bezoekt met zijn ouders en iets ouder zusje Ida de Efteling. Het viertal zit op het terras voor een eethuisje, en geniet van een ijsje.
Remco slikt haastig de ene hap na de andere door. "'t IJsje is op! Nu gauw naar het kasteel van Doornroosje.
"Stout jochie!" roept moeder. "Wij zijn nog niet klaar en willen rustig van dit lekkers smullen."
Mokkend gaat Remco weer op zijn stoel zitten "Ik wil zo graag verder," denkt hij. "Kunnen die drie niet een beetje voortmaken?"
Al spoedig drentelt het gezin rondom de woning van de Schone Slaapster.
"Genoeg gezien!" is Remco 's mening. "Verder maar, naar Roodkapje en de wolf."
"Remco toch," waarschuwt Ida. "Laat mij toch wat langer kijken naar die mooie prinses op haar bed. Daarna ga ik nog even naar die mooie kasteelkeuken toe, waar de kok rechtop staat te slapen."
Remco wiebelt ongeduldig van zijn ene been op het andere.
"Waarom houden ze geen rekening met mij?" hamert het in zijn hoofd.

Opa Remco zevenenzeventig jaar, loopt met een groepje kleinkinderen door het Sprookjesbos. Drie jongetjes en twee meisjes rennen geestdriftig en vol blije verwachtingen alle kanten op.
"Luister eens, allemaal bij elkaar blijven!" roept Opa. "Er is hier onnoemelijk veel te zien. Daarom moeten we kalm aandoen en langzaamaan langs al dat moois gaan."
Oude Remco weet inderdaad zijn rakkertjes bij elkaar te houden.
"Zeventig jaar geleden was ik misschien nog zelfzuchtiger dan mijn kleinkinderen," peinst de bejaarde man. "Dit prachtige park telt nu ook al zeven kruisjes. Met hoeveel kunstzinnigheid en vernuft heeft het zich in die tijd kunnen verrijken?! Dat er nog een geweldig aantal kruisjes bij mag komen. En dat bovenal de bezoekers de wenselijke aandacht voor elkaar houden."

... Dit verhaal schreef ik ter ere van het zeventigjarige bestaan van de Efteling bij Kaatsheuvel (1952 - 2022) ...

Schrijver: Han Messie
5 mei 2022