Pech

Sommige mensen hebben altijd pech. Egbert, een man van middelbare leeftijd, 51 jaar, is zo'n pechvogel. Sinds zijn geboorte vallen er elke dag wel dingen niet op z'n plek. Voor hem is het altijd vrijdag de dertiende. Pech achtervolgt hem zijn hele leven al, als een soort wet van Murphy die niet meer te stoppen is.

Naast zijn huis staan geen grote bomen, want stel je eens voor dat er een flinke storm komt, Egbert heeft genoeg aan een klein beetje wind. Al jaren draagt hij schoenen zonder veters. Hij zou de linker aan de rechter knopen.
Hij heeft ook geen rijbewijs, en als hij deze wel had, zou de verzekering hem automatisch weigeren. Het eerste de beste software programma zou hem er zo uit kieperen.

“Weet u” zegt Egbert met een kraakje in zijn stem, een kraakje dat dusdanig op mij inwerkt waardoor er bij mij iets opgewekt wordt, mijn hele lijf zegt dat dit er weer uit moet. Gestimuleerd door het kraakje wordt mijn keel geschraapt of ik nu wil of niet.
“Weet u, ik zou graag op een club gaan, maar door al mijn tragedies kom ik bijna de deur niet meer uit.”
Intussen had ik twee keer mijn keel van iets ontdaan waarvan ik tevoren niet wist dat dat erin kon zitten. Ik keek Egbert aan. In zijn vochtige ogen zag ik een kleine flonkering. “Een schaakclub” ging hij verder, het kraakje zit er nog.
Zelfs ik krijg de indruk dat Egbert op de schaakclub nog wel kans ziet om iets te breken.

pech

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 12 stemmen 124