Verhalen

Vermaledijd Theezakje

Graag drink ik Ceylon thee, het is mijn favoriete theesoort. Normaal koop ik die van het merk Gwoon.
Gewoon omdat aan de zakjes van het merk Pickwick labeltjes hangen met een of ander ‘diepzinnige’ vraag, waarvan het de bedoeling is, dat wat er op vermeld staat, je even stemt tot een soort van overdenking.
Meestal zijn het onzinnige vragen. Maar mijn nieuwsgierigheid maakt toch, dat ik iedere keer, het labeltje weer even een blik waardig keur. Misschien staat er een keer toch iets zinnigs op, iets waar je mee verder kunt, waar je iets aan hebt. Wat iets in je wakker maakt.

Gisteren was ik dus een kopje thee aan het zetten. De waterkoker ratelde waardoor ik mijn vrouw niet had horen binnen komen.
Zij was op de hoge bank gaan zitten, met haar rug naar de open keuken en ik stond in de keuken met mijn rug haar richting op.
Toen ik het theezakje onderdompelde in het hete water, las ik toch weer snel even het labeltje.
Dit keer stond erop ‘Welke oude liefde zou je nog wel eens willen ontmoeten?’.
Goh, dacht ik wat een onzinnig vraag, maar hem toch even in gedachten rond laten zingen, zei ik enthousiast en spontaan hardop: ‘O natuurlijk dat zou die blonde mooie Annemiek zijn!’

‘Wat zei je,’ hoorde ik vanaf de bank. ‘Wie is die blonde Annemiek?
Nou begrijp ik het waarom, als jij boodschappen doet, dat zo’n eeuwigheid duurt. Ik heb het altijd al gedacht dat je mij bedonderde – ik voelde het gewoon.’
‘Nee schat, het komt door het theezakje.’
‘Ja ja, weet je wat, jij bent - een en al theezak.’

Het kostte me een hele avond uitleggen, waardoor ik mooi een belangrijke voetbalwedstrijd heb gemist.
Dat stomme theezakje.