De jarige kip

De kip is jarig. Ze heeft alle dieren van de boerderij uitgenodigd in de schuur. Als het gaat regenen, dan zitten ze lekker droog.
Ze kunnen elk moment komen. Ze kijkt nog even rond of alles klaar staat. Op de kisten heeft ze het eten neergelegd dat de dieren lekker vinden. Lekkere hondenbrokken voor de hond, kattenbrokjes voor de kat, hooi voor het paard en zo heeft ze voor alle dieren iets wat ze lekker vinden. Ze is er dagen mee bezig geweest om alles bij elkaar te scharrelen.

Er is geroezemoes op het erf. Eén voor één komen de dieren binnen. Ze feliciteren de jarige kip en geven haar hun cadeautje. De hond heeft een lekkere kluif voor haar meegenomen, de kat geeft een stukje vlees, het paard heeft hooi bij zich. En zo heeft elk dier meegenomen wat ze zelf lekker vinden.
De kip is goed opgevoed en bedankt iedereen voor de cadeautjes.
Maar ze denkt: Wat moet ik hiermee! Dit eet ik nooit. Ik heb hier niets aan.
En ze besluit om later alle cadeautjes stiekem weer bij hun eigenaren neer te leggen.

Na afloop van het feest lopen de hond en de kat samen terug naar de boerderij.
‘Ik heb het idee, dat de kip misschien niet zo blij is met onze cadeautjes. Ik heb haar bijvoorbeeld nog nooit zo’n kluif zien eten,’ zegt de kat.
‘Nou je het zegt, ik ook niet. We hebben haar eigenlijk iets gegeven, wat we zelf graag zouden willen hebben, maar waar de kip niets aan heeft.’
‘Ik heb de mensen hier wel eens over horen praten,’ zegt de kat.
‘O ja? Wat zeiden ze dan?’
‘Ze hadden een vaas van iemand gekregen. Die vaas vonden ze afschuwelijk en die verdween meteen in de kast. En toen zeiden ze tegen elkaar, dat zoiets vaak gebeurde. Dat mensen dingen gaven, die ze zelf mooi vonden, maar die de ontvanger misschien helemaal niet mooi vond. En ze zeiden toen dat ze in het vervolg aan de mensen, die ze een cadeautje wilden geven, zouden vragen wat ze wilden hebben. Of ze gaven een bon, die in elke winkel ingewisseld kon worden voor iets wat iemand graag wilde hebben.’
‘Wat een schitterend idee,’ zegt de hond enthousiast.
‘Ja hè, zo krijgt iedereen een cadeautje wat hij leuk vindt.’
De hond is stil, hij denkt na. En zegt dan: ‘Kunnen wij ook zoiets doen?’
‘Vast wel,’ zegt de kat, ‘we roepen alle dieren bij elkaar en stellen voor dat we in het vervolg zeggen wat we graag willen hebben. Misschien wilde de kip wel een mooi etensbakje hebben.’
‘Er is wel een probleem,’ zegt de hond, ‘wij hebben geen bonnen om te geven.’
‘Nee, dat is waar. Maar we kunnen wel aanbieden dat we ze als cadeautje willen helpen om lekkere hapjes voor ze te zoeken. En een kip houdt van een kleurig speeltje, daar zou ik voor kunnen zorgen. Ik ga in het vervolg eerst aan de jarige dieren vragen wat ze graag willen hebben,’ zegt de kat.
‘Maar dan is het geen verrassing meer, dan weten ze al wat ze krijgen.’
‘Dat klopt. Maar ze krijgen dan wel iets wat ze leuk vinden. Neem nu vandaag, Ik wed dat de kip niet weet wat ze met de cadeautjes doen moet. Waarschijnlijk gooit ze alles weg. Dat is toch jammer?’
Ja, dat vindt de hond ook wel jammer.

De dieren komen bij elkaar om dit te bespreken. Ze vinden het allemaal een prima idee om in het vervolg eerst te vragen waar ze iemand een plezier mee kunnen doen. En de jarige dieren moeten een lijstje maken met dingen, die ze graag willen hebben. Of iets waar ze hulp bij nodig hebben.
En het werkte! Iedereen, die jarig was, kreeg vanaf die dag iets waar hij of zij blij mee was.

... Sprookje ...

sprookje kip hond kat cadeautjes

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 84